Գայանե Հակոբյանի նկատմամբ կալանքը որպես խափանման միջոց կիրառելու որոշումը իրավաչափ չէ. իրավապաշտպան

Իրավապաշտպան Զարուհի Հովհաննիսյանը, անդրադառնալով զոհված զինծառայող Ժորա Մարտիրոսյանի մորը՝ Գայանե Հակոբյանի նկատմամբ կալանքը որպես խափանման միջոց կիրառելու որոշմանը, գրում է.

«Քանի որ այսօր մի քանի լրատվամիջոցներ զանգահարեցին և հարցրեցին իմ կարծիքը՝ Գայանե Հակոբյանի նկատմամբ կալանքը որպես խափանման միջոց կիրառելու որոշման վերաբերյալ, ուստի դիրքորոշումս այստեղ ևս կկիսեմ։

Գայանե Հակոբյանի նկատմամբ կալանքը որպես խափանման միջոց կիրառելու որոշումը իրավաչափ չէ։ Կալանավորումը խափանման միջոցներից ամենախիստն է և պետք է կիրառվի բացառիկ դեպքերում: Այլընտրանքային խափանման միջոցներով հնարավոր է կիրառել գրավը, ստորագրությունը չհեռանալու մասին, իսկ վերջերս փոփոխված օրենսդրությունը հնարավորություն է տալիս կիրառելու  նաև տնային կալանքը։

Ես կարծում եմ, այս դեպքում ստորագրությունը չհեռանալու մասին լիովին բավարար կլիներ գործի քննությունն անխոչըդոտ իրականացնելու համար, թեև դատարանը սկզբից կարծես թե որոշել է տնային կալանք կիրառել, հետո, չգիտես ինչու, փոշմանել է։

Ավելին, ես կարծում եմ, որ տիկին Գայանեն՝ հոգեհուզական վիճակով պայմանավորված, պետք է գտնվի հարազատների կողքին, ստանա աջակցություն և շրջապատված լինի հոգատարությամբ։ Նորից վերահաստատում եմ դիրքորոշումս, որը հնչեցրել եմ ի սկզբանե․ կալանավորումը կվատթարացնի զոհված զինծառայողի մոր հոգեվիճակը։

Ինչ վերաբերում է մեր դատական համակարգին, ապա կալանավորումը մնում է մեր երկրի ամենալուրջ խնդիրներից մեկը՝ մարդու իրավունքների տեսանկյունից։ Մարդու ազատության և անձնական անձեռնմխելիության իրավունքը, մարդու այլ հիմնական իրավունքների հետ մեկտեղ, անօտարելի և բարձրագույն արժեքներ են: Ըստ հետազոտությունների, վարույթն իրականացնող մարմնի կողմից Հայաստանում դատարան ներկայացված կալանքի միջնորդությունների գրեթե 90 %-ը բավարարվում է։ Այս մասին իր դիրքորոշումն է հայտնել նաև Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանը, ընդգծելով, որ ՀՀ դատարանների կալանքին վերաբերող որոշումներն ունեն ստանդարտացված և կարծրատիպային բնույթ, և չեն ներկայացնում վերաբերելի և բավարար հիմնավորումներ։

Այս պարագայում մենք տեսնում ենք, որ դեռևս վնասակար ավանդույթները շարունակվում են, ու թեև օրենսդրական դաշտը համալրվում է նոր հնարավորություններով, սակայն իրավակիրառ պրակտիկայում մենք փոփոխություն չենք արձանագրում»։