Հասարակությունը «վարակիչ» վիրուսի նման պետք է միմյանց փոխանցի հայրենասիրություն. Մնացական Բիչախչյան

Ունիկալ ազգ ենք, միշտ մեղադրում ենք նախկիններին ու պապերին, ոչ մի բան չգտնենք մեղադրելու, այդ երկուսը կան ու կան. գնահատական

Մնացական Բիչախչյանը գրել է.

ՈՍԿԵ ԿԱՆՈՆ

Ցանկացած ժամանակներում պետք է գործի քարը քարին դնելու և քո հետևից գոնե մի լավ բան թողնելու ոսկե կանոնը: Դա վերաբերում է բոլորին. կլինի պաշտոնյա, թե շարքային քաղաքացի: Այդ կանոնը փոխանցիկ դրոշի նման պետք է մեկից անցնի մյուսին: Նոր եկողը պետք է գտնի արած լավ բանը և դրա վրա նորն ավելացնի: Եթե լավը չտեսնելով փնտրում է վատը, որ պատժի, մորթի, իր իմիջը բարձրացնելու համար, արդեն իսկ այդ պահից տանուլ է տալիս ( դա վերաբերում է նաև այսուհետ եկողին):

Իսկ հասարակությունը «վարակիչ» վիրուսի նման պետք է միմյանց փոխանցի հայրենասիրություն, բռունցք, հավատ, հող: Նայեք ձեր շուրջբոլորը. վերածվել ենք հայհոյող հասարակության: Հարց տվեք, դրան ենք արժանի?: Մենակ չասեք էլի նախկիններն են մեղավոր: Հիմա ինչ, վաղը, մյուս օրը, մի քանի տարի հետո էլի հայհոյելու եք, արդարացնելով, որ նախկիներն են մեղավոր:

Ունիկալ ազգ ենք, միշտ մեղադրում ենք նախկիններին ու պապերին: Ոչ մի բան չգտնենք մեղադրելու, այդ երկուսը կան ու կան:

Վերջին հաշվով, պաշտոնյա, թե շարքային քաղաքացի, ձեր աթոռները, մի կտոր հացը ամուր գրկելու փոխարեն ամուր գրկեք գոնե ձեր ոտքի տակի հողը, որ աթոռ դնելու տեղ ունենաք և մի կտոր հացը հայրենի հողի վրա ուտեք: