Ադրբեջանցիներն ինձ տվել են Փաշինյանի դիվանագիտական անձնագիրը. Անդրանիկ Հովհաննիսյան․ 168TV

«Կենտրոնական Ասիայում այս պահին բնակվում է 8 էթնիկ ադրբեջանցի՝ հայախոս, ովքեր ունեն հայկական անձնագրեր: Այդ 8-ից 3-ն այս պահին բնակվում են Ղազախստանի Ալմաթա քաղաքում, իսկ 5 հոգի՝ Ղրղըզստանում»,- 168TV-ի «Ռեվյու» հաղորդման ընթացքում ասաց ՀՀ-ից արտաքսված, Ղազախստանի քաղաքացի, միջազգայնագետ, «Օրբելի» կենտրոնի նախկին փորձագետ Անդրանիկ Հովհաննիսյանը:

Նա պատմեց, որ հոկտեմբերի կեսերին իր էթնիկ չեչեն ընկերների հետ գտնվել են մի վայրում, որտեղ եղել են նաև այդ չեչենների ադրբեջանցի ընկերները.

«Իրենք տեղյակ չէին, որ ես հայ եմ, մտածում էին, որ ես էլ եմ չեչեն, և, գտնվելով ալկոհոլի ազդեցության տակ, նաև էյֆորիայի մեջ էին, քանի որ այդ ժամանակ իրենց համար պարզ էր, որ հաղթում են, սկսեցին ինձ պատմել, որ ունեն հայկական անձնագրեր, որ վաղուց արդեն պատերազմը կանխորոշված է եղել: Ես չեմ հավատացել, որ իրենք ունեն հայկական անձնագրեր, այդ անձին, որ դա ասել է, խնդրել եմ ցույց տալ իր հայկական անձնագիրը, և նա ինձ ցույց տվեց: Ես տեսա, որ հայկական տվյալներ են նշված, հայկական անձնագիր է, չեմ կարծում, թե կեղծ էր: Դրանից հետո հարցրի՝ որտեղի՞ց ձեզ մոտ այս անձնագիրը, նա ինձ ասաց, որ իրենք ունեն շատ մեծ հնարավորություններ Հայաստանի Հանրապետությունում, հատկապես՝ 2018թ., այսպես կոչված, հեղափոխությունից, բայց իրականում պետական հեղաշրջումից հետո, և բավականին մեծ ազդեցություն ունեն Հայաստանում, հատկապես՝ բարձրաստիճան քաղաքական որոշ գործիչներ, ովքեր որոշ տվյալներ են հանձնում ադրբեջանական կողմին: Ես հարցրի՝ ո՞նց եք ստանում այդ անձնագրերը, նա պատասխանեց, որ այս հարցում իրենց օգնում է ՀՀ ԱԱԾ տնօրեն ոմն Քյարամովը:

Նա ասաց, որ հայերի համար Քյարամյան է, իսկ իրենց համար Քյարամով է: Այդ դեպքից հետո, երբ նա այդ ամենն ասաց, ես կատակով ասացի՝ լավ, ստացվում է, որ ես եթե դիմեմ ձեզ, դուք նաև ի՞նձ կարող եք հայկական անձնագիր տրամադրել: Նա պատասխանեց, որ դա զուտ գումարի հարց է, միանշանակ, մենք կարող ենք դա անել, և դա կտևի երկու-երեք շաբաթ: Դրանից հետո ես, իհարկե, նորից չհավատացի, որ նման բան հնարավոր է, և ասացի՝ այդ դեպքում ստացվում է, որ յուրաքանչյուր անձին կարող եք տրամադրել հայկական անձնագի՞ր, նա պատասխանեց, որ ոչ միայն անձնագիր, նաև՝ այլ փաստաթղթեր, որոնք կեղծ չեն, այդ փաստաթղթերն իրական են, նրանք Հայաստանից են ստանում: Ես ասացի՝ շատ լավ, ես պատրաստ եմ ձեզ որոշ գումար տրամադրել, որ դուք ինձ տաք ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի դիվանագիտական անձնագիրը, եթե կարող եք յուրաքանչյուր անձնագիր ստանալ, դե, ձեզ տեսնեմ, սպասում եմ՝ երբ դա ինձ կտաք: Իհարկե, ես հույս չունեի, որ որևէ անձնագիր են ինձ տալու, որովհետև կարծում էի, որ գտնվելով ալկոհոլի ազդեցության տակ՝ ուղղակի մեծ-մեծ խոսում էր այդ ադրբեջանցին, իսկ իր անձնագիրը երևի ինչ-որ տեղից գտել է»:

Անդրանիկ Հովհաննիսյանի խոսքով՝ այդ խոսակցությունը տեղի է ունեցել 2020թ. հոկտեմբերի 20-ին կամ 21-ին. «Լավ չեմ հիշում կոնկրետ օրը: Դրանից հետո նոյեմբերի 5-ին, երբ դեռ պատերազմն ընթացքի մեջ էր, ինձ իմ չեչեն ընկերները, որոնց միջոցով կապվել էի ադրբեջանցիների հետ (իհարկե, ընկերներս էլ ադրբեջանցիներին չէին ասում, որ ես հայ եմ), ինձ տեսանյութ տրամադրեցին, որտեղ ադրբեջանցիները ցույց են տալիս վարչապետի դիվանագիտական անձնագիրը:

Դա որպես ապացույց՝ իրենք ինձ տրամադրեցին և ասացին, որ՝ եթե ամբողջությամբ գումարը ուղարկեք, մենք պատրաստ ենք այդ անձնագիրը տալ ձեզ: Շատ մեծ գումարի մասին է խոսքը, անկեղծ ասած՝ այդ գումարի, երևի, կեսի կեսն եմ կարողացել ես ինքս հավաքել, մնացածը ինձ օգնել են մեծահարուստ էթնիկ հայեր, գործարարներ, որոնց անուններն այս պարագայում չեմ ուզում տալ, բայց հետագայում անպայման նրանց անունները կհնչեն: Նաև այն գումարը, որը ծախսել եմ այս անձնագիրը ստանալու համար, Հայաստան վերադառնալուց հետո ես անպայման այդ գումարը ստանալու եմ անձամբ Արգիշտի Քյարամյանից:

Դրանից հետո ես ասացի՝ լավ, պատրաստ եմ այդ գումարը ձեզ տալ: Նրանք անձնագիրը փոխանցեցին իմ չեչեն ընկերներին, ես էլ գումարը փոխանցեցի, և անձնագիրն արդեն նոյեմբերի 7-ին ինձ մոտ էր: 2020թ. նոյեմբերի 7-ից ինձ մոտ առկա է ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի դիվանագիտական անձնագիրը»:

«Օրբելի» կենտրոնի նախկին փորձագետը հիշեցրեց, որ այդ դեպքից հետո ինքն անընդհատ բարձրաձայնում էր, որ էթնիկ ադրբեջանցիները հնարավորություն ունեն հայկական անձնագրեր ստանալ.

«Բայց որևէ մեկը կարծես չէր հավատում: Իհարկե, ես միանգամից փորձեցի կապ հաստատել ՀՀ այն քաղաքական գործիչների հետ, որոնց վստահում եմ, այդ թվում նաև՝ ընդդիմադիր քաղաքական գործիչների, և անգամ՝ «Իմ քայլը» դաշինքի որոշ գործիչների հետ, ում հետ ես նախկինում աշխատել եմ և իրենց վստահում էի: Անուններ չեմ ուզում տալ, հատկապես՝ «Իմ քայլից», բայց այս պարագայում կարող եմ խոսել Գառնիկ Իսագուլյանի մասին, որը նաև այս 2 ամսվա ընթացքում անընդհատ բարձրաձայնել է այդ թեման, որ հնարավորություն ունեցել են և ունեն ադրբեջանցիները հայկական անձնագրեր և այլ փաստաթղթեր ստանալ: Ես իրեն տեղեկացրել եմ 2020թ. նոյեմբերի 7-ին և սպասել եմ, թե ինչ խորհուրդ կարող է նա տալ՝ ես ի՞նչ անեմ, բարձրաձայնե՞մ այդ թեմայի մասին, թե՞ ոչ, նաև սպասել եմ այդ պատասխանը այլ քաղաքական գործիչներից: Ինձ Գառնիկ Իսագուլյանը ասել է, որ անելու է հնարավորինս ամեն ինչ, որ այս թեման հենց ներսում՝ Հայաստանում, բարձրաձայնի և հստակ պատասխաններ ստանա, և հարցը լուծվի, որովհետև եթե ես այստեղից բարձրաձայնեմ այդ թեման, ես շատ մեծ խնդիրներ կարող եմ ունենալ Ղազախստանում՝ անվտանգության հետ կապված, նաև ադրբեջանական համայնքի հետ կարող եմ խնդիրներ ունենալ:

2 ամիս անցավ, բայց որևէ հստակ լուծում տեղի չունեցավ, և, իհարկե, տեսնելով, որ վերջերս անգամ քրեական գործ են հարուցել Գառնիկ Իսագուլյանի դեմ՝ սուտ մատնության համար, դրա մասին եթերներից մեկում ասել է նաև ԱԱԾ նախկին տնօրեն Արգիշտի Քյարամյանը, որ այդ տեղեկությունն իբրև սուտ է, հնարավորություն չկա, որ ինչ-որ մեկը հայկական անձնագրեր ստանա, հատկապես՝ ադրբեջանցիները: Դրանից հետո, ես տեսնելով, որ հակառակ պրոցեսն է տեղի ունենում՝ Նիկոլ Փաշինյանը չի ուզում հրաժարական տալ և հեռանալ իշխանությունից, ընդհակառակը՝ ամրապնդում է իր իշխանությունը և ռեպրեսիաների նոր էտապ է սկսում Հայաստանում, և ռեպրեսիաներից մեկին ենթարկվեց հենց Գառնիկ Իսագուլյանը, ում դեմ ուզում են քրեական գործ հարուցել, ես ուղղակի որոշեցի, որ պարտավոր եմ հրապարակել այդ տեղեկատվությունը: Անգամ իմ անձնական անվտանգությունն եմ մի կողմ դնում, շատ վստահ եմ, որ հենց այս եթերից հետո Ղազախստանի ԱԱԾ-ն կարող է ևս մեկ անգամ հետաքրքրվել իմ անձով, հրավիրել ԱԱԾ, նաև՝ ադրբեջանական համայնքի հետ կարող եմ խնդիրներ ունենալ, հատկապես՝ այն մարդկանց հետ, ովքեր ինձ տրամադրել են այս անձնագիրը, բայց անկախ ամեն ինչից՝ ես գտնում եմ, որ այսօր պարտավոր եմ դա անել: Ի դեպ, ես նաև Գառնիկ Իսագուլյանին եմ ասել, որ նմանատիպ անձնագրերը հարյուրավոր են…»: