Արա Շիրինյանի Հ1-ը՝ Փաշինյանի «գեբելսյան քարոզչության» գլխավոր գործիքը․ Zham.am

Zham.am-ը գրում է․ «Դատեք ինքներդ, երեկ հուլիսի 5-ին  Հայաստանում նշվում էր Սահմանադրության օրը, բնականաբար, տարբեր մարդիկ  տարբեր տեսակետ ունեն  այդ  տոնի առթիվ: Օրինակ` տեսակետ կա, որ Սահմանադրությունը այդպես էլ չդարձավ մարդկանց  համար գործելու փաստաթուղթ, դրա համար էլ այդ օրը մարդկանց  ճնշող մեծամասնությունը չի նշում: Երեկվա լուրերում  փորձ էր արվում բացատրել, թե ինչու մարդիկ լուրջ չեն վերաբերվում այդ խնդրին:

Պարզվում է, որ ընդունվեց լավ Սահմանադրություն, իսկ ահա 2005 թ.-ին «մութ ուժերը»  Քոչարյանի գլխավորութամբ վիժեցրին նախկինում ընդունված այդ «փայլուն» փաստաթուղթը: Բացի այդ՝  2005 թ.-ի հանրաքվեն անցավ կոպիտ խախտումներով և վերջնաարդյունքում  այն կեղծիքով ընդունվեց:

Հետաքրքիր էր, որ այդ սյուժեի գլխավոր հերոսը՝ Գագիկ Ջհանգիրյանը, Հայաստանում  կեղծիքների հիմնադրման  գլխավոր գործիչն է:  Որից էլ հայտնի դարձավ, թե ինչպես էր պատրաստվել այդ սյուժեն: Օրինակ՝ նա համեմատելով 1995-ի և 2005-ի Սահմանադրությունները  նշեց, թե իբր  2005 թ.-ի Սահմանադրությունը «սողանցք թողեց բանակի միջամտության համար  քաղաքական կյանքում»՝ ակնարկելով  2008-ի մարտի 1-ը: Մոռանալով, որ իր կողմից հեղինակած Սահմանադրության ընդունումից հետո՝ 1995-ին եղավ 1996-ի բանակի միջամտությունը ընտրական գործընթացներին: Սրանք  միայն այս փարիսեական մոտեցումների մի մասն  էր:

Իսկ իրականությունն կայանում է նրանում, որ, թե 1995-ի,  թե 2005-ի և թե 2015-ի սահմանադրական հանրաքվեները կեղծվել են: Սակայն ամենաբիրթն եղել է հենց 1995-ի կեղծումը: Քանի որ նախ դա առաջինն էր,  ապա դրանով   երկրում հիմնադրվեց  հանրաքվեները կեղծելու ավանդույթ: Բացի այդ  1995-ին նույնիսկ պաշտոնապես   օրենքը խախտելով,   այն  2 ժամով երկարաձգվեց, որն աննախադեպ էր նույնիսկ Հայաստանի համար: Բնականաբար այս ամենի մասին ոչինչ չխոսվեց: Ավելին, եթե ձևի համար հակառակ կողմից  խոսացրին Դավիթ Հարությունյանին, ապա ողջ սյուժեն պատրաստված էր  գեբելսյան քարոզչամեքենայի աշխատանքի ավանդույթով:

Ավելին՝  այսօր նույնիսկ  ոչ մասնագետներն են խոստովանում, որ նույնիսկ  իր ակնհայտ բացասական կողմերով  2005-ին ընդունված Սահմանադրությունը   1995-ի Սահմանադրության հետ համեմատ դեմոկրատիայի օրինակ կարելի էր համարել,  քանզի  1995-ին ընդունվել էր  ոչ թե Սահմանադրություն, այլ  հետադիմական բռնատերերի համար գրված փաստաթուղթ:

Սակայն այսօր մենք ապրում ենք «Նիկոլի ժամանակների Հայաստանում», որտեղ կարելի է հայտարարել, որ, օրինակ,  «մածունը սև է, իսկ գլխավոր կեղծարարը  գլխավոր դեմոկրատն է»:

Պարզ է, որ այս ամենի ժամկետը սահմանափակվելու է պատկերավոր ասաց  «40 օրով»,  որից հետո  բոլորը իրար աչքերի մեջ են նայելու և ամաչելու են իրարից, թե ինչպես եղավ, որ այս ամենը հանդուրժվեց, թեկուզ և կարճ ժամանակահատվածով:

Սակայն  ինչպես ասում են, դա արդեն այլ պատմություն է: