Եթե քայլեր չձեռնարկվեն, ապա Սահմանադրությամբ ամրագրված անչափ առանցքային մի հիմնադրույթ ևս կմնա թղթի վրա. Գևորգ Դանիելյան

Գևորգ Դանիելյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․

Սփյուռքը անսպառ գործոն չէ, ընդամնենը մի քանի տասնամյակ, և այսպիսի հակասական և հարափոփոխ քաղաքականության պարագայում սփյուռքից կմնան միայն հուշեր: Ժամանակակից պրագմատիկ գլոբալիզմի դարաշրջանում ազգային ինքնության պահպանման գործընթացները՝ ուղղակի կամ անուղղակի ևս առանձնակի չեն խրախուսվում անգամ ժողովրդավարական օտար երկրներում, ուստի հաջողություն գրանցվում է միայն այն պարագայում, երբ այդ դերը անթաքույց ստանձնում են ազգային կառավարությունները, համագործակցելով ազգային կրոնական կառույցների հետ, որպիսիք են՝ Իսրայելը, Թուրքիան, Ադրբեջանը, Հունգարիան և այլն: Արդեն ներկա պահին հայ երիտասարդության ճնշող մեծամասնությունը չի տիրապետում հայերենին, իսկ Հայ Եկեղեցին էլ ճարահատյալ պատարագների մի մասն անցկացնում է անգլերեն: Մայրենի լեզվով դասագրքերը ինչպես ուղարկվում, այնպես էլ կապոցներով մնում են պահարաններում՝ չնչին բացառությամբ: Ընդ որում, խնդրին ուժերի ներածին չափով լուծում է տալիս Հայ Եկեղեցին՝ շաբաթօրյա և կիրակնօրյա դպրոցների համակարգով:
Եթե սեղմ ժամկետում համակարգային քայլեր չձեռնարկվեն, ապա ցավով կարող ենք արձանագրել, որ Սահմանադրությամբ ամրագրված անչափ առանցքային մի հիմնադրույթ ևս կմնա թղթի վրա. «Հայաստանի Հանրապետությունը հայկական սփյուռքի հետ իրականացնում է համակողմանի կապերի զարգացմանը և հայապահպանմանն ուղղված քաղաքականություն, նպաստում է հայրենադարձությանը» (19-րդ հոդված):
Սփյուռքից ակնկալիք կարող ենք ունենալ, եթե ինքներս աշխատանք տանենք և իրենց նկատմամբ ունենանք տարրական հոգատարություն ....