Քոչարյանի անուրանալի ջանքերը հասցրին այնտեղ, որ միջնորդներն ընդունեցին «տարածքներ կարգավիճակի դիմաց» բանաձևը․ Գոհար Սրապիոնյան

Գոհար Սրապիոնյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․

ՉՈՐ ՓԱՍՏԵՐ ՄԱՍ-3
ԱՐՑԱԽ
Քի -Ուեսթից մինչև Մադրիդյան սկզբունքներ ( 2001-2007)
Խորագրի նախորդ մասում ներկայացվեց Քի-ուեսթյան ֆենոմենը: Ամփոփելով ամրագրեմ, որ Քի ուեսթը բացառապես հայանպաստ պայմանավորվածությունների հիման վրա ստորագրվելիք փաստաթուղթ էր, որով կարճ ասած՝ Արցախը մնում էր Հայաստանին, Ադրբեջանը ստանում էր ԿԱՊ ( ո‘չ ճանապարհ, ոչ էլ՝ միջանցք) , ԿԱՊ Նախիջևանի հետ՝ ստորգԵտնյա կամ վերգետնյա կառուցվածքի հաշվին: Վերջին պահին Ալիև հայրը մերժեց դրա ստորագրումը , Քի վեստից տուն հասնելիս տված հարցազրույցում էլ ասաց՝ «ինձ չհասկացավ նույնիսկ հարազատ որդիս, ուր մնաց՝ ադրբեջանական ազգը»:
Քի վեստը չստորագրվեց, բայց դիվանագիտական արենայում փոխեց Հայաստանի վարկանիշը. այլևս պայմանավորվածությունը մերժողն ու «կապրիզ» անողը ադրբեջանակա‘ն կողմն էր. Հայաստանն առաջին անգամ ԼՏՊ-ական լիսաբոնյան խայտառակությունից հետո ԿԱՌՈՒՑՈՂԱԿԱՆ կողմն է:
Քի վեսթից հետո երկար տարիներ բաՆԱկցությունների լուրջ ցիկլ չկար:
2007 թ. Ռոբերտ Քոչարյանի անուրանալի ջանքերը հասցրին այնտեղ, որ միջնորդներն ընդունեցին «տարածքներ կարգավիճակի դիմաց» բանաձևը՝ մինչև հիմա եղած տերպետրոսյանական ՝« խաղաղություն տարածքների դիմաց» բանաձևի փոխարեն: Այս բանաձևը ենթադրում էր ՓՈԽԶԻՋՈՒՄ, մինչև հիմա եղած՝ ՀՀ կողմից ՄԻԱԿՈՂՄԱՆԻ զիջումների մտածողության փոխարեն:
Առաջին ագամ հայ ժողովրդին հաջողվեց համոզել միջնորդներին, որ Արցախը պետք է իրավունք ստանա դուրս գալ ադրբեջանի կազմից. ինչի հնարավորությունն այդպես էլ չունեցան ո‘չ Աբխազիան, ո‘չ Հարավային Օսեթիան, ոչ Մերձդնեստրը: Ընդունելի դարձավ հանրաքվեով Արցախի՝ Ադրբեջանի կազմից դուրս գալու գաղափարը: Սկսեցին խորհրդակցությունները ա‘յս կետից:Այդպիսի իրավունք հետխորհրդային տարածքում կարողացան ստանալ միայն Արցախն ու Կոսովոն: Այս առումով, մանավանդ, եթե հաշվի ենք առնում՝ որտեղից բանակցային տրանսֆորմացիան ուր հասավ, Ռոբերտ Քոչարյանի ջանքերն անգնահտելի են:
Այդուհանդերձ, արձանագրել է պետք, որ իր ժողովրդին Ռոբերտ Քոչարյանը չկարողացավ ճիշտ ու հետևողականորեն բացատրել այս հաջողության արժեքը, ինչը հետագայում հիմք դարձավ, որ ուղեղլվացքային տեխնոլոգիաներն՝ ուղղված նրա ու նրա տարած հսկայական աշխատանքի դեմ, նեոլիբերալ ուժերին հաջողվեց աշխատեցնել:
Ժողովուրդը երբևէ բանակցային այս ընթացից պատշաճ ու ՄԱՏՉԵԼԻ ձևով չիրազեկվեց, կոնկրետ լոբինգային աշխատանք այս առումով չէր տարվել, և այս պատմական հաջողությունները հասարակության ուղեղում հավուր պատշաճի չէին մեխվել՝ դառնալոու նրանց սեփականույունն առանց նախապայմանների, և մարդկանց գլուխներում այդ բաց տեղը շուտով գալու էին լրացնելու նեյրոլինգվիստիկ այնպիսի կեղծօրակարգային, թրքածրագիր, բրիտանամետ արտահայտություններ, ինչպիսին «Մեղրին ծախել է», «Շուշին տվել է», «թալանչի», «ռեժիմ» և այլ հայակործան գաղափարներ, որոնք աշխատեցին մինչև 2018-ը, երբ բարդագույն ջանքով ձեռք բերված խաղաղությունից թմրած ազգը մոռացավ ՝ ով է Ռոբերտ Քոչարյան առաջնորդն ու հավատաց հոկտեմբերի 27-ի, մարտի-1-ի առասպելներին, որոնք էլ հայամետ պետություն կերտած և խաղաղություն ձեռք բերած ու Ղարաբաղի հարցը լուծելու ճանապարհին կանգնած Ռոբերտ Քոչարյանի կերպարային նսեմացման միջոցով հասցրին երկիրը գունավոր հեղաշրջմանն ու մեգապառակտմանը, ինչի հետևանքով Հայաստանը կանգնեց բնաջնջման եզրին: