GG-ի հիմնադիր-տնօրեն Խաչատուր Գրիգորյանն իր ֆեյսբուքյան էջում գրում է․
«Սեպտեմբերի երեքն էր:
Հարազատներիս տուն դատարկ ձեռքով չէի ուզում գնալ: Մտա ճանապարհիս պատահած խանութներից մինը: Մտքիս արդեն կար, թե ինչ եմ ուզում յօր օնել: Խանութում դեռ առկա էին քիչմ թանկ խմիչքներ ու նռան հյութը, ընտրեցի հյութը:
Քաղաքում մի քանի օր է հացի վաճառքը դադարել էր: Աչքիս ընկան անկյունում կարծես թաքնված կուրկուտով լի պարկեր: Իմ հարցին, արդյոք այն վաճառվում է, ստացա դրական պատասխան: Խանութից դուրս եկա այն մտքով, որ կուրկուտն ինչ պակաս հաց է: Որոշեցի, որ հետ դառնալու ճամփին երկու պարկն էլ կգնեմ:
Վարսավիրանոցի կողքով անցնելիս, զգացի որ այս օրերին ոչ հատուկ աշխուժություն կա: Գեղեցկության սրահներն այն քիչ գործերից են, ում բլոկադան համեմատաբար խրեգ է խփել: Իսկ աշխուժության պատճառը նախորդ օրվա Հայոց մայրաքաղաքում տեղի ունեցած հանրահավաքն էր: Քննարկման առարկան մասնակիցների թիվն էր, կարծիքները տարբեր էին, բարշեցին այն մտքի վրա, որ քսան հազարից շատ է եղել և որ հաջորդին ավելի շատ մարդ կգա:
Պաշարված Արցախում մարդիկ շատ զգայուն են Երևանում կատարվող շարժերին, չէ որ այնտեղ կայացված որոշումները ուղիղ անդրադարձ են ունենում Արցախի կյանքի վրա: Երբ տեսնում ես տասնյակ հազարավոր մարդկանց, որոնք ընդհանուր նպատակի համար են հավաքվել, քեզնից անկախ գիտակցում ես, որ մենակ չես, քեզ ավելի մեծ բանի մաս ես զգում: Զգում ես, որ ցավին դիմանալու ես, քանի որ մեջքիդ կանգնած քույրեր և եղբայրներ ունես:
Հարազատներիս տանը նույնպես հանրահավաքի թեման էր, զուգահեռներ էին տարվում ութսունականների վերջում տեղի ունեցող հանրահավաքների հետ: Ակնհայտ էր, որ քաղաքում ոգևորություն կա:
Վերադառնում էի տուն, մտա խանութը: Մոտ կես ժամ էր անցել, կուրկուտի պարկերը վաճառվել էին:
Դե վեչինչ շուկայից կգնեմ...
Լավ է ինան:
Տարածեք այս փոստն և իմ շնորհակալությունը հայ ազգին, որ ինքը կա և այսքան լավն է»։
* Հարգելի ընթերցող, մեր տեքստերում վրիպակ գտնելու դեպքում, խնդրում ենք սեղմել «Ctrl+Enter» կոճակները, և բացվող պատուհանում նշել այդ մասին. այնուհետև հաստատել` սեղմելով «Ուղարկել» կոճակը