Համ էլ մեզ մոտ ամեն ինչ, ի տարբերություն Ադրբեջանի, բաց է ու թափանցիկ: Օրինակ՝ վերջերս Փաշինյանի կինն այցելել էր Շվեյցարիա ու վերադառնալուն պես հայ ժողովրդին մանրամասն ներկայացրեց, թե ինչքան է «նստել» այդ այցը մեր պետության վրա: Պարզվում է, որ դեպի Շվեյցարիա ու հակառակ ուղղությամբ ծախսը կազմել է 6.130.000 դրամ կամ 12 հազար դոլարից մի փոքր ավելի: Բայց եթե հաշվի եք առնում այն հանգամանքը, որ Ա. Հակոբյանը կարողացել է այդ այցից տուն վերադառնալ 75.435.620,73 ՀՀ դրամով (ավելի քան 150 հազար դոլար), ապա տրամաբանական է դառնում, որ հպարտ քաղաքացիները անընդհատ ֆինանսավորեն Փաշինյանի կնոջ գործուղումները:

Ավելին՝ Հակոբյանին պետք է խնդրել, որ նա արտասահմաններից Հայաստան վերադառնա շատ կարճ ժամանակահատվածով, քանզի 1-ին 12 օգուտ է բերում մեր երկրին, երբ լինում է դրսում: Եթե մի գնալը «նստում» է 6 միլիոն, իսկ հետ գալուց արդեն ունենում ենք 75 միլիոն,ապա պետք է դա դարձնել ռազմավարական գիծ. աշխարհում այնքա՜ն շվեյցարիաներ կան: Էլ ո՞ւմ են պետք նախարարությունները, հարկայինն ու մաքսայինը, խորհրդարանն՝ ի վերջո, եթե կա «Իմ քայլը» հիմնադրամը, որի ղեկավարն, ի դեպ, նաև խաղաղասիրական առաքելությունէ իրականացնում ու ակտիվորեն ներգրավված է Ղարաբաղի խնդրի կարգավորման գործում:

Մի խոսքով, պետք է ամեն ինչ անել, որ «Իմ քայլը» հիմնադրամը նորանոր լիազորություններով օժտվի ու դատելով ամենից՝ այդպես էլ արվում է (հետագայում արդեն սահմանադրորեն պետք է ամրագրել «Իմ քայլը» հիմնադրամի բոլոր ֆունկցիաները և լիազորել բոլոր ծանր գործերն այդ հիմնադրամին): Առաջին քայլը «Իմ քայլը» դաշինքի «խփած» տոկոսներն էին:Դրանից հետո «Իմ քայլը» դաշինքը կսպասարկի «Իմ քայլը» հիմնադրամին, որի ամեն մի այց, կրկնենք, 1-ը 12-ի օգուտ է բերում Հայաստանին: 1 դրամ ներդրում ես անում Աննա Հակոբյանիշրջագայության վրա և ստանում ես 12 դրամ հասույթ. լազա՜թ:

Դե թող «տրաքվի» Մեհրիբանը, ով ընդամենը նստած է ադրբեջանական նավթային ասեղիվրա, իսկ ահա մեր Աննան գովազդում է նախկին օլիգարխ Սամվել Ալեքսանյանին՝ Լֆիկ Սամոյին պատկանող «Ալեքս տեքստիլի» արտադրանքը: Մեր Աննայի ամեն մի արտասահմանյան այցն օգուտ է Հայաստանին, իսկ ահա Մեհրիբանը մսխում է Ադրբեջանի փողերն ու դրսում «կայֆավատ» լինում: Պատճառն այն է, որ Ադրբեջանում քաղաքացիները հպարտ չեն, իսկ մեզ մոտ հպարտ են: