Քաղաքագետ Գագիկ Համբարյանը գրում է.
«Իր թրքամետ զառանցանքներով և "մկկոցներով" կրկին աչքի է ընկել Նիկոլի երեսփոխան DJ Էդիկը...
Սա հայտարարել է, որ այն տարածքը, որտեղ ադրբեջանցիները ոստիկանական հենակետ են դրել (նկատի ունի Որոտանի հատվածը) Սովետական Ադրբեջանի տարածքն է...
Նախ, DJ Էդիկին ասեմ, որ ներկայիս Ադրբեջանը Սովետական Ադրբեջանի հետնորդը չէ, այլ լինելով Դեմոկրատական Ադրբեջանի (1918-20 թթ-ներ) հետնորդ, որն ամրագրված է ներկայիս Ադրբեջանի սահմանադրության մեջ, նա չի կարող լինել այն տարածքների տերը, որոնք մտել են Ադրբեջանական ԽՍՀ-ի կազմի մեջ...
Երկրորդը, ի՞նչ է նշանակում արդեն 30 տարի գոյություն չունեցող պետության մաս կազմած հանրապետությունների միջև ներքին սահմաններն այժմ միջպետական սահման ներկայացնելը...
Երրորդը, օրինակ՝1974 թ-ից ի վեր Բաքվի գործընկեր Անկարան գրավել է Կիպրոսի հյուսիսը և այնտեղով անցնող ճանապարհները սեփականաշնորհել է և մինչև հիմա որևէ թուրք պաշտոնյայի մտքից չի անցել այդ ճանապարհները և տարածքները անվանել հունական... Այսպիսի օրինակներ կարող են հարյոււրներով բերել վկայակոչելով Հնդկաստանի և Պակիստանի, Հնդկաստանի և Չինաստանի, Սիրիայի և Իսրայելի և այլ երկների միջև գոյություն ունեցող նույնանման հարցերը...
Իսկ Հայաստանում, իշխանությունը գտնվում է թրքասեր և կապիտուլյանտ վարչակարգի ձեռքում ում համար Որոտանը ՝դա ներկայիս Ադրբեջանի տարածք է...
DJ Էդիկը նաև "մկկացել" է, որ մեր տարածքում կա Չայզամի լիճ...
Մեր երկրում Չայզամի անունով լիճ չկա, այ՛ թրքամետ ոչնչություն... Այ՛ թուրքի "կոշիկները լիզող" տգետ... Այն Դավիթ Բեկի ջրամբարն է....
Տակա՛նք, իսկ Ադրբեջանի տարածքում Գանձակ, Քարհատ, Քարվաճառ, Բերձոր, Կովսական, Վարանդա անուններով քաղաքների մասին լսե՞լ ես... Թե՞ սեփական առաջանորդիդ թուրքին ծախված լինելը քողարկելու համար պատրաստ ես նույնիսկ Վանաձորն անվանել Ղարաքիլիսա, Էջմիածինը՝ Ուչմուաձին, Կապանը՝ Կաֆան,Գյումրին՝ Գյումրուկ, Երևանը՝ Իրևան և այլն...
Եթե թույլ ես տալիս մեր տարածքները թուրքական տեղանուններով անվանել և համարել Ադրբեջանի մաս, այ՛ DJ Էդիկ, դու՛ թրքասեր դավաճան ես...»: