Քոչարյանի ֆիգուրի մասով հայ հասարակության մեջ կոնսենսուս է ձևավորվել . «Ստառշե Էդդի»

Երկար մտածում էի` արժե՞ արդյոք շարունակել գրել Հայաստանի ներքին քաղաքականության թեմայով, բայց, այնուամենայնիվ, որոշեցի գրել: Առավել եւս ալիքները Երկրի այս փոքրիկ կտորի վրա կատարվողից կարող են տարածվել ամբողջ աշխարհով, իսկ Ռուսաստանն ամեն դեպքում ուղղակիորեն կազդվեն Երևանում տեղի ունեցող բոլոր խառնաշփոթություններից: Այս մասին գրում է  թե ինչի մասին է խոսում ռուսական հեղինակավոր «Ստառշե Էդդի» տելեգրամ ալիքը:

«Եւ այսպես, երեկվա պետական ​​հեղաշրջումը, որը, ըստ էության, իրականացրեց Փաշինյանը` մերժելով արտահերթ ընտրությունները (այս պարոնը սիրում է վկայակոչել բանավոր պայմանավորվածությունները, երբ ինչ-որ բան է տալիս թուրքերին, սակայն անմիջապես հրաժարվում է դրանցից, եթե խոսքն իր սեփական ուժի իշխանության եւ ընդհանրապես Հայաստանի պահպանման մասին է) հստակորեն ակնհայտ մի բան են ցույց տալիս: Քոչարյանը` իր նկատմամբ հասարակության տարբեր խավերի երկիմաստ վերաբերմունքով հանդերձ, իրականում միակ քաղաքական գործիչն է, ով ի վիճակի է ինչպես ղեկավարել երկիրը, այնպես էլ դուրս բերել այն ամենաբարդ քաղաքական ճգնաժամից, որը սպառնում է Հայաստանի ինքնիշխանության եւ սուբյեկտիվության կորստով:

Քոչարյանի ֆիգուրի մասով հայ հասարակության մեջ կոնսենսուս է ձեւավորվել եւ հենց այդ հայտնագործությունն էլ ցնցել է ինչպես Փաշինյանին, այնպես էլ նրա պատվիրատուներին եւ հաճախորդներին: Ի վերջո, ի՞նչ էր ուզում Փաշինյանը. նստել աթոռին` զբաղվելով անիմաստ դեմագոգիայով եւ ցույցեր կոյուղավորելով: Նա այս ամենը լցոնում էր Մոսկվայի կողմից ինչ-որ աջակցության մասին լուրերով: Այստեղ Նիկոլ Վովաեւիչը գնաց ուղղակի խեղաթյուրման: Մոսկվան սատարում է Երեւանին, սակայն` ոչ անձամբ Փաշինյանին: Այո, Մոսկվայում Նիկոլի ինչ-որ լոբիստներ կային, սակայն հիմա, ըստ երեւույթին, նա այնքան է բոլորին հոգնեցրել, որ կորցրել է նաեւ նրանց:

Հայաստանում Փաշինյանին աջակցության իրական մակարդակը (իմ գնահատականներով) բնակչության 10-15 տոկոսն է կազմում: Եվ նա կարող է պահել իշխանությունը բացառապես այն պատճառով, որ այլ թեկնածուներ չկան:

Իսկ նրանց, ով կա, նա հեշտությամբ կարող էր հաղթել ընտրություններին` ժամանակակից ընտրական տեխնոլոգիաների կիրառմամբ: Հենց այդ պատճառով Նիկոլը համաձայնեց արտահերթ ընտրությունների անցկացնել` հուսալով այդպիսով կասեցնել ե՛ւ հեղաշրջման վտանգը, ե՛ւ հասկանալով, որ ընտրությունները, որտեղ բնակչության նվազագույն տոկոսը կգա ընտրատեղամասեր, նա կհաղթի: Եվ այստեղ նա հարված ստացավ այնտեղից, որտեղ չէր սպասում: Փաշինյանը չէր ենթադրում, որ 10 տարի դիվականացվող Ռոբերտը կորոշի մասնակցել ընտրություններին: Իսկ այն բանից հետո, երբ իր իսկ սոցիոլոգներն ասացին, որ ինքը Քոչարյանի դեմ շանս չունի եւ որ ընդհանրապես Ռոբերտի գլխավորած քաղաքական ուժը բացարձակ մեծամասնություն կստանա խորհրդարանում, Փաշինյանն այլ բան չգտավ, քան ընդհանրապես հրաժարվել ընտրություններից:

Եվ սա ռազմավարություն չէ, սա արձագանք է գրգռիչին: Փաշինյանը դեռ ընդհանրապես չի հասկանում, թե ինչ է պետք անել: Չէ որ հայտարարելով արտահերթ ընտրությունների մասին` նրան հաջողվեց կանխել իր ձերբակալումն այդ նույն զինվորականների կողմից: Մարդիկ հույս ունեին, որ նա ազնվորեն կհեռանա կամ կմնա, եթե ժողովուրդն այդպես քվեարկի: Իսկ հիմա նա պարզապես բացահայտորեն գցեց բոլորին: Իսկ, ըստ ինձ, եթե ուշքի չգա, ապա կարող է կրկնել Նիկոլայ Չաուշեսկու ճակատագիրը: Կարիք չկա ապավինել Լոնդոնի եւ Վաշինգտոնի աջակցությանը, այնտեղից կարող են միայն քաջալերանքի խոսքեր հնչել: Իսկ Բաքվի եւ Անկարայի աջակցությունը, որն արտահայտվում է ռազմական ներխուժման եւ Հայաստանի ուղղակի շանտաժի սպառնալիքների տեսքով, ըստ երեւույթին, կասեցվել է Մոսկվայի կողմից:

Ի դեպ, հիստերիան, որը սկսեցին ադրբեջանական եւ ադրբեջանամետ լրատվամիջոցները, երբ իմացան Քոչարյանի` ընտրություններին մասնակցելու որոշման մասին եւ երբ Քոչարյանը հայտնվեց ռուսական հեռուստատեսությամբ, բավականին հատկանշական էր: Ինչպես ասում են, դուք կճանաչեք նրանց իրենց պտուղներով:

Ինչ կցանկանայի ավելացնել: Ես արդեն գրել եմ այն մասին, Քոչարյանը չափազանց խոշոր ֆիգուր է Հայաստանի համար: Դա հասկանում են Բաքվում եւ Անկարայում: Իսկ հաշվի առնելով Պուտինի եւ Քոչարյանի միջեւ հաստատված անձնական հարաբերությունները, ինչպես նաեւ` Քոչարյանի անձնական որակները` Ռոբերտի հնարավոր հաղթանակն ատամների կրճտոց է առաջացնում բոլոր նրանց մոտ, ով արդեն տոնել է հաղթանակը Ղարաբաղյան երկրորդ պատերազմում: Ես հետաքրքրությամբ կհետեւեմ, թե ինչպես կլուծվի իրավիճակը Երեւանում: Սակայն կարծում եմ, որ ընտրությունների հարցով ցանկացած որոշման ձգձգում կամ դրանց չեղարկումը կմոտեցնեն Փաշինյանի կործանումը եւ լավագույն դեպքում դա կլինի քաղաքական կործանում»: