Այս սրիկաները ժամանակին մեղադրում էին Քոչարյանին, թե իբր նա «ծախում է Մեղրին». Zham.am

Zham.am-ը գրում է.

«Պուտին-Ալիև-Փաշինյան երեկվա համատեղ հայտարարությունը ցույց տվեց, որ Նիկոլ Փաշինյանը, Վաղարշակ Հարությունյանը և Արամ Զավենի Սարգսյանը պետք է ինքնասպան լինեն, քանի որ նրանք 20 տարի շարունակ մեղադրում էին Քոչարյանին իբր «Մեղրին Ադրբեջանին հանձնելու» մեջ: Այսօր ժամանակն է հիշելու, թե ինչ է առաջարկել Քոչարյանը և ինչ են արել այսօրվա սրիկաները:

2001 թ.-ին Քի Վեսթում, համաձայն Հայաստանի երկրորդ նախագահի առաջարկի, Լեռնային Ղարաբաղը պետք է ամբողջովին միանար Հայաստանին Լաչինի միջանցքով: Դրա դիմաց Նախիջևանը կարող էր կապվել Ադրբեջանի հետ ստորգետնյա կամ վերգետնյա միջանցքով: Հայաստանը ոչ մի տարածքային զիջում չէր անի Ադրբեջանին, Շուռնուխը և մյուս գյուղերը պետք է մնային Հայաստանի հետ: Եվ մարդկանց տներն ու գոմետը GPS-ով չէին բաժանվի երկու երկրների միջև, և Մեղրին, բնականաբար, կմնար Հայաստանի մաս:

Ադրբեջանը պարզապես միջանցք կստանար (վերգետնյա), և դրա դիմաց Ղարաբաղյան հիմնախնդիրն ամբողջությամբ կլուծվեր: Դրանից հետո երկրների միջեւ պետք է բացվեին բոլոր կոմունիկացիաները, կբացվեր նաև հայ-թուրքական սահմանը և տարածաշրջանում խաղաղություն կհաստատվեր: Խաղաղություն ՝ հիմնված արդարության վրա:

Հայաստանը կստանար Ղարաբաղը, իսկ Ադրբեջանը՝ վերգետնյա միջանցք դեպի Նախիջեւան և չէր խախտի Հայաստանի տարածքային ամբողջականությունը: Բնականաբար, նման պայմաններում տարածաշրջանում խաղաղություն կհաստատվեր, և Քարվաճառի բնակիչները ստիպված չէին լինի այրել իրենց տները և լքել իրենց հողերը: Գուցե այդ ժամանակ գտնվեին ադրբեջանցիներ, ովքեր կցանկանային վերադառնալ Շուշի՝ դառնալով Հայաստանի լիիրավ քաղաքացիներ: Ակնհայտ է, որ դա չէր ազդի ոչ Հայաստանի, ոչ էլ Ադրբեջանի շահերի վրա:

Այնուամենայնիվ, հիշեցնենք, որ 20 տարի շարունակ մի քանի սրիկաներ, ինչպիսիք էին Նիկոլ Փաշինյանը, Անդրանիկ Քոչարյանը, Վահան Շիրխանյանը, Վաղարշակ Հարությունյանը, Արամ Զավենի Սարգսյանը, Տե-Պետրոսյանի թիմը «թունավորեցին Հայաստանի հասարակության գիտակցությունը» այն մտքով, որ իբր «Քոչարյանը պատրաստ է Ղարաբաղի դիմաց հանձնել Մեղրին»:

Այսօր այդ սրիկաները փաստորեն հանձնում են Արցախի պետականությունը կոմունիկացիանետի դիմաց, բայց նույնիսկ այս հանցավոր գործողությունից հետո նրանք ամոթից չեն կարմրում և նույնիսկ համարձակվում են ասել, որ եթե կոմունիկացիաները բացվեն, խաղաղություն կարող է գալ, ու բնականաբար, առանց Ղարաբաղի: Եվ նրանք ուզում են մարսել այս ամենը:

Եթե ​​Արամ Սարգսյանին թվում է, որ այն բանից հետո, երբ նա գենտով տվեց իր եղբոր պատիվը, նա կարող է մարսել այս ամենը, ապա՝ սխալվում է:

Հաջորդ իշխանութունը չի ընդունի «Վազգեն Սարգսյանի եղբոր» կարգավիճակը, և բոլոր հանցագործները կպատժվեն, երբ տեղի ունենա «Հայկական Նյուրնբերգը», եւ վերը նշված շարքից ոչ ոք չի մոռացվի»: