Ում է պետք Հայաստանը, եթե այն լինելու է առանց հայերի. Էլինար Վարդանյան

2023թ. հայկական անձնագրով մեկնել և չի վերադարձել 36,512 քաղաքացի։ Սա պարզապես թիվ չէ՝ կարդացինք անցնանք, սա մենք ենք, որ հեռանում ենք պետությունից։ Այս մասին իր հոդվածում գրել է ԱԺ պատգամավոր, «Այլընտրանքային նախագծեր» խմբի անդամ Էլինար Վարդանյանը:

«Հայաստանի անձնագրով մեկնող և չվերադարձողների թիվը 10 տարվա կտրվածքով 291,327 մարդ է։ Այս ընթացքում միայն 2020 թ-ին է ժամանողների թիվը գերազանցել մեկնողներինը՝ 42,786-ով, ինչը պայմանավորված է եղել քովիդ համաճարակի համաշխարհային սահմանափակումներով։ Հատկանշական է, որ 291,327-ի գրեթե կեսը՝ 138,024-ը Հայաստանից մեկնել և չի վերադարձել վերջին երեք տարիներին՝ 2021թ.՝ 73,521քաղաքացի, 2022թ.՝ 27,941քաղաքացի, 2023թ.՝ 36,512քաղաքացի։

Միայն վերջին երեք տարվա կտրվածքով 138024 ՀՀ քաղաքացի չի վերադարձել հայրենիք։

Հայաստանից «Գրին քարտի» դիմողների տոկոսը մի քանի անգամ գերազանցում է Վրաստանից և Ադրբեջանից դիմողների թիվը։

Սա արդեն նույնիսկ արտագաղթ չէ, սա պետության մերժման քաղաքացու որոշումն է, որը կրում է զանգվածային բնույթ։

Մարդիկ հեռանում են, որովհետև՝

-Չունեն որոշակիություն մեր պետության և իրենց վաղվա օրվա հարցում։ Մարդը չի կարողանում պլանավորել իր հաջորդ շաբաթը, ամիսը, էլ ուր մնաց տարին։ Անորոշությունը վաղվա օրվա հանդեպ բոլորի տներում է։

-Ապրում են չդադարող պատերազմի պայմաններում։ Իշխանությունները համոզում են, թե գնում են խաղաղության, սակայն խաղաղություն մուրալու քողի տակ անվերջ պատերազմի քաոսային վիճակ է։

- Դժգոհ են սոցիալական անարդարությունից։ Չի կարող ուսուցչի, թեկուզ կամավոր ատեստավորման պայմաններում բարձրացած աշխատավարձը ցածր լինել պարեկի բազային աշխատավարձից։ Չի կարող սահմանին ծառայություն իրականացնող զինծառայողի բազային աշխատավարձը անհամեմատ ցածր լինել ոստիկանության ծառայողների բազային աշխատավարձից։ Չի կարող բարձրաստիճան պաշտոնյաների և պետական ստորին օղակներում հսկայական աշխատանք կատարող պետական ծառայողների աշխատավարձների միջև լինել մի քանի անգամի հասնող տարբերություն։

- Մարդիկ հուսահատված են և խաբված։

Վախեցնող է երիտասարդ սերնդի հեռանալու համատարած ցանկությունը։Ես չեմ մեղադրում և չեմ արդարացնում ոչ մեկին։ Ես դրա իրավունքը չունեմ։ Ես ուղղակի փաստում եմ վտանգը։ Այսօրվա իշխանության ռիսկային, անհեռանկար քաղաքականության պայմաններում երեխաներիդ պահել Հայաստանում՝ չափազանց բարդ որոշում է։

Ընտրությունը կամ-կամ է։ Կա՛մ փոխել երկրի ներսում և շուրջ իրականությունը կա՛մ պետք է հարմարվել անվտանգային լուրջ խնդիրների առջև կանգնած Հայաստանի հայաթափման հետ։ Լուծումներ գտնելը այլևս բոլորիս պատասխանատվությունն է։ Ում է պետք Հայաստանը, եթե այն լինելու է առանց հայերի», - գրել է նա։