Սենոր Հասրաթյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․
Երեկ հակամարտ զորքերի շփման գոտում թշնամու կողմից ձեռնարկված գործողությունը որոշները որակեցին սադրանք, որոշները՝ դիվերսիա, իսկ ոմանք՝ ահաբեկչություն: Բոլոր տարբերակների հետ կարելի է և՜ համաձայնել. և՜ վիճել: Սակայն ես ունեմ իմ տարբերակը: Դա գործողություն էր, որն իր բովանդակությամբ, գրեթե, չէր տարբերվում Բուդապեշտում հայ սպային քնած ժամանակ կացնահարած դահճի հրեշավոր արարքից, ինչը լրիվությամբ տեղավորվում է թուրքական տրամաբանության մեջ... Թուրքը նախընտրում է դիմացինին խոստումներով սիրաշահել, բթացնել նրա զգոնությունը, եթե հնարավոր է, քնեցնել, իսկ հետո սպանել...
Օրեր առաջ նրա հետ մտնելով բանակցությունների մեջ, մենք փորձեցինք հավատալ անկեղծ ու կառուցողական շփումների հնարավորությանը: Բայց, ինչպես միշտ, այնպես էլ այս գործողությամբ թուրքը ցույց տվեց, որ ինքը չի փոխվել, և իր հետ պետք է վարվել այնպես,, ինչպես տարիներ առաջ վարվում էին <<նախկինները...>>
Իսկ <<նախկինները>> վարվում էին այսպես. եթե թշնամին շփման գծի որևէ հատվածում խախտում էր կատարում (անկախ նրանից դա դիպուկահարի կրակոց էր, թե դիվերսիոն ներթափանցման փորձ), ապա իսկույն ստանում էր անհամարժեք և դաժան պատասխան... Դրանից հետո լռում էր, քանի որ նա միայն այդ լեզուն գիտի...
Հ.գ.- Չնայած երեկվա մեր ծանր կորուստներին, այդուհանդերձ, հայկական ուժերի կողմից ձեռնակված պատասխան գործողությունները թշնամուն զգացնել տվին, որ արցախցին քնած չէ...
* Հարգելի ընթերցող, մեր տեքստերում վրիպակ գտնելու դեպքում, խնդրում ենք սեղմել «Ctrl+Enter» կոճակները, և բացվող պատուհանում նշել այդ մասին. այնուհետև հաստատել` սեղմելով «Ուղարկել» կոճակը