Ունենալով մեծ բիզնեսներ Ռուսաստանում, զբաղվում է հակառուսական ակտիվ քարոզչությամբ․ «Իրավունք»

«Իրավունք» թերթը գրում է. «Ըստ  որոշ տեղեկությունների  Ռուսաստանի որոշ շրջանակներ լրջագույնս մտահոգվել են այն հարցով, որ մի շարք հայ  իշխանավորներ  ու գործարարներ,  ունենալով  մեծ բիզնեսներ Ռուսաստանում,  զբաղված են հակառուսական ակտիվ քարոզչությամբ: Այդպիսի  ամենակառկառուն դեմքերից մեկը  Գագիկ Մելքոնյանն է` ՔՊ-ական  պատգամավոր:

Սույն «բարձր ինտելեկտուալ»  ռազմա-քաղաքական կերպարը ունի բազմաթիվ բիզնեսներ  ոչ միայն Հայաստանում, այլ, ինչպես նաեւ պարզվեց,  ՌԴ-ում: Մասնավորապես` Գագիկ Մելքոնյանը  փաստացի տիրապետում է  Կրասնոդարի մարզում  Սեւ ծովի մերձափնյա տարածքում  երկու  հյուրանոցի, որոնց  տիրություն է անում իր որդին: Նշենք, որ հյուրանոցները մեծ եկամտաբերությամբ են աշխատում: Այսինքն ստացվում է, որ Գագիկ Մելքոնյանը ռուսների դեմ աշխատելով թքում է նույն ամանի մեջ, որից սնվում է: 

Մյուս կողմից  Գագիկ Մելքոնյանը, բնականաբար,  միայն  այդ աղբյուրից չէ, որ ստանում է իր ֆինանսական եկամուտները: Հայաստանում նա ունի բազմաթիվ բիզնեսներ, այդ թվում` ինչքան էլ զարմանալի է կրթական ոլորտում: Հենց իրեն պատկանող քոլեջում օրերս իր թոռը դանակահարել է մեկ այլ  քոլեջի սանի: Մի խոսքով, պտուղը ծառից հեռու չի ընկնում: Իհարկե, ճիշտ կլիներ, եթե Նիկոլի հակակոռուպցիոն  պայքարիստները  պատասխան տային, թե  որտեղից Գագիկ Մելքոնյանին այսքան  մեծ հարստություն, եթե նա  կյանքի մեծ մասը եղել է պետական աշխատանքի` բանակի համակարգում: Եվ արդյո՞ք, երբ Նիկոլը ղժղժում է, թե  հայոց բանակը նախկինների օրոք թալանվել է, այդ թալանողների առաջին շարքում չի՞ եղել գեներալ Գագիկ Մելքոնյանը:

Ի դեպ, հարց է ծագում, ինչպե՞ս ստացվեց, որ Գագիկ Մելքոնյանը, չունենալով  որեւէ զինվորական կրթություն  ու կիսատ-պռատ ավարտելով  Դոնի Ռոստովի գյուղատնտեսական ինստիտուտը,   1990 թվականից  հայտնվեց բանակում, որտեղից դուրս շպրտվեց միյան 2008 թ.-ին:  Ընդ որում,  մինչ բանակում հայտնվելը սույն «զորավարը»,  աշխատել է ընդամենը մեկ տեղ`  Էջմիածնի շրջանի Հայկաշեն գյուղի կաթնամթերքային համալիրում։ Հատկանշական է, որ բանակում անցկացրած այդ 18 տարիների ընթացքում «մեծն ռազմավար» Գագիկ Մելքոնյանը զբաղեցնում էր, որպես կանոն, թիկունքի, այսինքն` բանակի նյութատեխնիկական մատակարարման յուղոտ պաշտոնները: Դատեք ինքներդ...

1991 թվականին՝ հատուկ գնդի թիկունքի պետ, ապա հրամանատար։

1996 - 1998 թվականներին՝ ՀՀ Պաշտպանության նախարարության թիկունք վարչության պետ։

1998 - 2000 թվականներին՝ Մարշալ Բաղրամյանի անվան ուսումնական բրիգադի հրամանատար։

2000 - 2008 թվականներին՝ Հայաստանի Հանրապետության պաշտպանության նախարարի տեղակալ թիկունքի գծով-զինված ուժերի թիկունքի պետ։

Ինչ վերաբերում է Ռուսաստանին, ապա չենք զարմանա, եթե Գագիկ Մելքոնյանի եւ իր նման  Ռուսաստանում ուտող-ուրացողների որոշ  հայ բիզնեսմենների համար, որոնք  Ռուսաստանի աշխատած փողերով ֆինանսավորում են հակառուսական գործիչներին եւ գործընթացները,  կյանքը այլեւս այդքան քաղցր չի թվա»:

Առավել մանրամասն թերթի այսօրվա համարում