Փաշինյանը հասկացա՞վ, որ ժողովուրդն ու եկեղեցին մերժում են իր ներկայությունը պատարագին

Հայ ժողովուրդն այսօր իր Առաքելական եկեղեցու հետ միասնաբար նշում է իր լինելիության հավաստիքը, հիշատակում է Սուրբ Ծնունդն ու մկրտությունը, նշանավորում է սուրբ Աստվածահայտնության եղելությունը, հաստատում է Հայոց աշխարհի խավարը լուսավորելու, փրկության ու նոր կյանքի հույսը։ Եվ այս ամենին բացակա է մեր երկրի վարչապետի աթոռին դեռ կառչածը։ Ժողովուրդը մերժել է նրա ներկայությունը։ Հավատավոր հայ ժողովուրդը փակել է դավաճանի ճանապարհը դեպի մեր Առաքելական եկեղեցի, թույլ չի տվել թշնամու հրահանգով հազարավոր հայորդիներ զոհաբերած ու գերության մատնած մեղապարտի ներկայությունը սուրբծննդյան պատարագին:

Օրեր առաջ հայ քահանան հրաժարվեց սեղմել հայ ժողովրդի վստահությունը սպառած ու արհամարհանքը վաստակած, հայկական բնակավայրերը մեկը մյուսի հետևից թշնամուն նվիրաբերող, սեփական ժողովրդից ոստիկանական սպառազեն շարասյուներով մեկուսացած ինքնիշխանի մեկնած աջը և խրատ-հորդոր հնչեցրեց. «սպասիր Աստծո դատաստանին»։ Այսօր ժողովրդը կատարեց ի՛ր «դատաստանի» միայն առաջին քայլը և բացահայտ ցույց տվեց, թե իր իշխանությունը յուրացրած, իր զինվորների սրբազան Եռաբլուր դամբարան ուժով, խաբկանքով, զոռով ներխուժող, թշնամու հետ հեռագնա ազգադավ պլաններ կազմած ինքնակալը որքան է հեռու հայոց Առաքելական եկեղեցուց, հայկական արժեհամակարգից ու մշակույթից, որքան է օտարված հայ ժողովրդից ու հայկական արմատներից։ Այսօր Նիկոլ Փաշինյանը եկեղեցի չգալով՝ ինքը ևս ցույց տվեց, հավատից, եկեղեցուց խորթանալը։ Ուստի և. տեղին ու միանշանակ արդար է Շուշին ու Դադիվանքը հանձնելու հրաման տվողի, ժողովրդից «համաճարակային իրավիճակով պայմանավորված ինքնամեկուսացած»-ի նկատմամբ ժողովրդի այսօրվա պահանջը. «Հա՛յր, մի ների՛ր սրան, որովհետև գիտեր, թե ինչ էր անում»։

Գևորգ Հարությունյան