Այլ ելք չունենք բացի վերադարձնելու այս տարիների ընթացքում մեզանից գողացված ՀԱՅԿԱԿԱՆ ինքնությունը․ Ռուբեն Կարապետյան

Ռուբեն Կարապետյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․

Այս պահի առաջնահերթ անելիքների մասին.
Արցախահայության կազմակերպված ամբողջական դուրսբերումը խափանեց Մոսկվայի և Բաքվի ծրագրերը, որոնք մտադրված էին Արցախում պատանդ պահել սակավաթիվ մինչև 15 հազար հայություն: Այդ դեպքում առաջինը կստանար հիմնավորում Արցախում իր «խաղաղապահ» ուժերի ներկայության համար, երկրոդն էլ՝ «ռեինտեգրացի» անվան տակ միջազգային հանրության համար կփակեր Արցախի հարցը վերջնականապես «քաղաքակիրթ» ձևով:
Ստեղծված իրավիճակում նույնպես անակնկալի գալով եվրոպական տարբեր կառույցները (Եվրախորհրդարան, ԵԽԽՎ), ինչպես նաև Ֆրանսիան տեղի ունեցածը որակեցին որպես էթնիկ զտում և հստակ ամրագրեցին արցախահայության վերադարձի իրավունքը:
Դիվանագիտության մեջ ժամանակի գործոնը ամենակարևորներից է: Այդ պատճառով մեզ անհրաժեշտ է բաց չթողնել ստեղծված հնարավորությունը և անհապաղ գործել այս պատմական փուլում հետևյալ առաջնահերթ նպատակների իրականացման ուղղությամբ.
◦ Արցախի Հանրապետության սուբյեկտայնության պահպանում
◦ Միջազգային հանրության կողմից Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքի վերահաստատում և միջազգային խաղաղարար մեխանիզմների գործադրման միջոցով Արցախի քաղաքացիների Հայրենիք անվտանգ վերադարձի ապահովում:
Ստեղծված պայմաններում Արցախի Հանրապետության պետական մարմինների գործունեության շարունակումը ունի կենսական նշանակություն: Միջազգային հանրության համար անհրաժեշտ է Արցախի թեև չճանաչված սակայն ընտրված, լեգիտիմ մարմինների գոյությունը՝ գործընթացը շարունակելու համար:
Այսօր առաջնային է որպեսզի Արցախի գերագույն դատարանը հակասահմանադրական ճանաչի Արցախի նախագահի ակնհայտ ճնշման տակ ստորագրված հրամանագիրը ԱՀ լուծարման վերաբերյալ: Այնուհետև, արտագնա հրավիրված նիստում ԱՀ Ազգային ժողովը պետք է հաստատի պետական ինստիտուտների կրճատված ցանկը՝ համապատասխան ստեղծված իրավիճակի և հայտարարի Արցախի Հանրապետության բոլոր պետական ինստիտուտների գործունեության շարունակման մասին՝ Հայրենիքից դուրս, նոր վտարանդի պայմաններում:
Սա չափազանց կարևոր է հատկապես այսօր երբ Հայաստանի Հանրապետության իշխանությունները իրենք համարում են Արցախի հարցը փակված և որևէ աշխատանք Արցախի սուբյեկտայնության պահպանման ուղղությամբ չեն պատրաստվում իրականացնել: Ավելին, նրանք անթույլատրելի են համարում նման գործընթացը Հայաստանում՝ Ադրբեջանի հետ «խաղաղության» իրենց օրակարգը չվնասելու համար: Այս ծրագիրը տապալելու համար նրանք գործի են դրել հայաստանյան մերձիշխանական ողջ քաղաքական դաշտը:
Վտանգավոր փորձեր են կատարվում նաև տարբեր քաղաքական ուժերի և անհատների կողմից այս ծրագիրը ներարցախյան պայքարի դաշտ տանել, ստեղծելով պառակտումներ դրանից բխող անկասելի բացասական հետևանքներով:
Հաշվի առնելով վերոհիշյալը, ինչպես նաև գործընթացը պաշտպանելու և հանրային աջակցություն ապահովելու համար, համախոհների հետ միասին նախաձեռնել ենք Արցախի պետականության պահպանման հանձնախումբ, կազմված տարբեր ոլորտի մասնագետներից: Հանձնախումբը քաղաքական միավոր չէ, այլ հավակնում է ձևավորել համապատասխան օրակարգ, որի իրականացման համար պատրաստ է համագործակցել բոլոր շահագրգիռ անհատների և կազմակերպությունների հետ:
Սա առաջին հրատապ քայլն է Արցախահայությանը Հայրենիք անվտանգ վերադարձնելու համար միջազգային հանրության հետ աշխատանքները կենտրոնացնելու, մեր բարեկամ երկրների գործնական միջամտությունն ու մասնակցությունը ապահովելու ուղղությամբ:
Մեր քույրերն ու եղբայրները չեն կարող և չպետք է վերադառնան Արցախ այսօրվա պայմաններում, երբ նրանց անվտանգությունն ապահովված չէ: Ուստի միմիայն նոր մեխանիզմների գործադրմամբ՝ միջաջգային խաղարար ուժերի մանդատով ու ներկայությամբ, միջազգային այլ որակի հովանավորությամբ է հնարավոր իրականացնել այդ գործընթացը:
Այսօրվա բոլոր առումներով սնանկ և ապազգային իշխանությունը անկասկած տապալվելու է, ուստի մենք այսօր պետք է կենտրոնանանք նոր որակի ու բովանդակության ՀԱՅԿԱԿԱՆ՝ Չորրորդ Հանրապետության հիմքերի կառուցման վրա:
Հարևան երկրի ղեկավարի դիմադրությունը հնարավոր է հեշտությամբ կոտրել Միջազգային քրեական դատարանում՝ մարդկության դեմ նրա կատարած հանցագործությունների համար հարուցվելիք քրեական գործով, հայկական ոսկերչական դիվանագիտությամբ ու նրա մեջքին կանգնած օրեցօր հզորացող ՀՀ բանակով: Վերոհիշյալը կպահանջի լուրջ հետևողական աշխատանք և ժամանակ:
Մենք գտնվում ենք Հայոց պատմության շրջադարձային փուլում և այլ ելք չունենք բացի վերադարձնելու այս տարիների ընթացքում մեզանից գողացված ՀՈԳԻՆ («դուխը»), ՍԵՐԸ, ԱՐԺԱՆԱՊԱՏՎՈՒԹՅՈՒՆԸ, ՀՊԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆԸ, ՄԻԱՍՆԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ՛ մեր ՀԱՅԿԱԿԱՆ ինքնությունը: Եվ այդ ճանապարհը նորից անցնում է ԱՐՑԱԽՈՎ...
Մենք պարտավոր ենք ապահովել Արցախի վերածնունդը, որի միջոցով էլ իրականություն կդառնա նոր ՀԱՅԿԱԿԱՆ պետականության կերտումը: