Միջազգայնագետ Սուրեն Սարգսյանը գրում է․
«Հայաստանի վարչապետը հայտարարում է, որ ուկրաինական կոնֆլիկտի հարցում ո՛չ ռուսներն են բավարարված Հայաստանի դիրքորոշումից, ո՛չ եվրոպացիները: Դա նրանից է, որ Հայաստանն այս հարցում հստակ դիրքորոշում չունի: Այնինչ, նման պարագայում, երբ չես կարողանում որևէ մեկի կողմից լինել, կարող ես տվյալ կոնֆլիկտում նեյտրալիտետ հռչակել:
Շատ գեղեցիկ ձևակերպել, որ երկու՝ քեզ համար բարեկամ երկրներ պատերազմում են, և դու չես կարող կողմնակալ լինել, որովհետև երկու պետություններում էլ ունես զգալի հայ համայնք, ավելին, երկու կողմերի զինված ուժերում էլ էթնիկ հայեր կարող են լինել և փաստացի պատերազմել միմյանց դեմ: Նման պարագայում ինչպե՞ս կարող ես կոնֆլիկտում կողմնակալ լինել: Ավելին, մարդասիրական օգնություն ես ուղարկում Կիևում բնակվող հայ համայնքին և Դոնեցկում բնակվող հայ համայնքին՝ ամրապդնելով քո դիրքորոշումը:
Այս պարագայում, ոչ մեկի մոտ որևէ ակնկալիք չես ձևավորում, քեզ էլ զերծ ես պահում արտաքին ուժերի հզոր ճնշումներից: Նեյտրալ պետություն լինելով քո նկատմամբ թշնամաբար տրամադրվող պետություն չես ունենում, ինչ որ հարցերում էլ հնարավորություն ես ունենում միջնորդ դառնալու՝ սեփական կշիռը միջազգային հարաբերություններում բարձրացնելով:
Բայց նման բաները ռազմավարական մտածողություն են ենթադրում, որից չունեք»:
* Հարգելի ընթերցող, մեր տեքստերում վրիպակ գտնելու դեպքում, խնդրում ենք սեղմել «Ctrl+Enter» կոճակները, և բացվող պատուհանում նշել այդ մասին. այնուհետև հաստատել` սեղմելով «Ուղարկել» կոճակը