«Վանաձորյան բեսպրիդելը» որպես Հայաստանի քաղաքական դաշտի լակմուսի թուղթ. ո՞վ է դառնալու «ՔՊ-ի նոր մեղսակիցը»

zham.am-ը գրում է․

2018 թվականին իշխանությունը փոխվեց «հեղափոխական ճանապարհով», այդ թվում՝ այն պատճառով, որ երկրում իշխանափոխությանն այլ մեթոդներով գործնականում հնարավոր չէր հասնել, և, օգտվելով տարաձայնություններից, այդ թվում՝ իշխող վերնախավում, «դրսի խաղացողները» միջամտեցին գործընթացին, և հայ ժողովուրդը որպես իշխանություն ստացավ «փողոցային ակտիվիստների»: Եվ այս իշխանությունը, ի դեմս իր առաջնորդ Փաշինյանի, կրկնում է իր նախորդների սխալները և ժողովրդին զրկում երկրի քաղաքական կյանքի վրա ազդելու ինստիտուցիոնալ մեթոդներից։

Ուրիշ ինչպե՞ս անվանել Վանաձորում տեղի ունեցող քաոսը, եթե ոչ բեսպրիդել: Բեսպրիդել չէ՞, երբ ավագանիների կազմից քաղաքապետի ընտրությունից 2-3 օր առաջ ժողովրդի կողմից ընտրված քաղաքապետ Ասլանյանը հայտնվում է «ԱԱԾ նկուղում»։ Բեսպրիդել չէ՞, երբ Ասլանյանի թիմակից կանանց նկատմամբ ուզում են քրեական գործեր հարուցել և դրանով այլ մեթոդով ազդել ավագանիների քվեարկության արդյունքի վրա։

Բայց այս քաոսը ստեղծում է ոչ միայն Փաշինյանը, այլ այսպես կոչված «տեղական ծակման ընդդիմադիրները»։ Տեսեք, թե ինչպես է իրեն պահում «Լուսավոր Հայաստան» կուսակցությունը, երբ դատի է տալիս «մեկ մանդատ» ստանալու համար: Մեկ մանդատ, որն այդքան պետք է Նիկոլին։ Տեսեք, թե ինչպես է իրեն պահում «Ակա» դաշինքը և նրա առաջնորդ Արկադի Փելեշյանը, և ինչպես է իրեն պահում «Արևմտյան Հայաստանում ներդրումներ անել» երազող հայազգի ռուսաստանաբնակ գործարարի հետ կապված կուսակցությունը։ Խոսքը Ռուբեն Վարդանյանի՝ «Ապրելու երկիր» կուսակցության մասին է: Եթե այս բոլոր «ընդդիմադիրները» օգնում են Փաշինյանին հեռացնել քաղաքապետի պաշտոնից Մամիկոն Ալսանյանին, ապա նրանք դառնում են Նիկոլի կողմից այդքան «սիրելի» դեմոկրատիայի դեմ զարհուրելի քայլի մեղսակիցներ։

Ավելին, իրականությունն այն է, որ Փաշինյանի այս ամբողջ մղձավանջի ավարտից հետո պատասխանատվության պիտի կանչվի ոչ միայն նա, այլեւ նրանց, ովքեր այսօր օգնում են նրան այլանդակել Հայաստանի քաղաքական դեմքը։

Վեդիում իշխանությունները պարզապես գնացին ֆանտաստիկ մանիպուլյացիայի, ու Արամ Զավենտոչը , ով արդեն վաղուց «հոգին ծախել էր Փաշինյանին», «սիրելի» ժողովրդի թիկունքում դավադրություն իրականացրեց իշխանությունների հետ միասին, ու երկու քաղաքական ուժերն էլ վայր դրեցին իրենց մանդատները՝ նոր ընտրություններ անցկացնելու համար։ Եթե Մարուքյանը, Փելեշչյանը և մյուսները գնան Արամ Սարգսյանի ճանապարհով, ապա նրանք կարժանանան նույն ճակատագրին, ինչ Սարգսյանը՝ կհեռացվեն Հայաստանի քաղաքական դաշտից։

Վանաձորի անօրինականությունը լակմուսի թուղթ է, և եթե Վանաձորում ստանանք նոր «Սամվել Բալասանյան»՝ իր «բեզրազմերնիյ ճակատով» քաղաքական պիտակների համար, ապա, ի թիվս այլնի, կարելի կլինի ասել, որ Փաշինյանը պաշտոնապես նոր «մեղսակիցներ» է ձեռք բերել, և կարելի է ասել նաև, որ իշխանությունն ինքը և նպատակաուղղված կերպով հեռացնում է քաղաքական գործընթացները ինստիտուցիոնալ ուղղուց։

Ոչ ոք և ոչինչ չի մոռացվի:

Զավեն Մալխասյան