Արծրուն Հովհաննիսյանին էլ փողոցում փաթաթվող կա

Պաշտպանության նախարարության նախկին խոսնակ Արծրուն Հովհաննիսյանն ԱԺ պաշտպանության և անվտանգության մշտական հանձնաժողովում աշխատանքի է անցել որպես փորձագետ: Ըստ տեղեկությունների՝ նա կլինի նաև 44-օրյա պատերազմի հանգամանքներն ուսումնասիրող քննիչ հանձնաժողովում:

Aysor.am-ն այս ու այլ թեմաների շուրջ զրուցել է Արծրուն Հովհաննիսյանի հետ:

- Երբ հայտի դարձավ, որ դուք լինելու եք հանձնաժողովում, շատ քննադատություններ եղան: Ինչպե՞ս կարձագանքեք քննադատություններին ու այն մեղադրանքներին, որ հնչում են ձեր հասցեին:

- Եթե մեկ բացասական արձագանքի կողքը հինգ հարյուր հատ դրական եմ տեսնում, փողոցում մարդիկ փաթաթվում են ու շնորհավորում են, շատ նորմալ եմ վերաբերվում: Ես հոգնել եմ այս թեմայից, բայց եթե կա հարց, պետք է միշտ պատասխանել: Մենք ծանր պարտություն ենք կրել, ծանր պատերազմով ենք անցել ու մարդկանց մի մաս է լինելու, որ գիտակցված կամ չգիտակցված, միտումնավոր կամ ոչ միտումնավոր, ինչ-որ մեկի ազդեցության տակ կամ նպատակաուղղված մեղավորներ է փնտրելու: Իհարկե, ցանկացած լուրջ մասնագետ, որը պատերազմից, բանակից հասկանում է, իր մոտ քմծիծաղ է առաջանում այդ մեղադրանքներից:

Ստացվում է այսպես՝ պատերազմում բանակի մարտունակությանը առնչվող իրական գործոններից ոչ մեկը հետաքրքիր չի մարդկանց, թե ինչպես է աշխատել հետախուզությունը, մարտական պատրաստությունը, զենք-զինամթերքը: Հետաքրքիր է մի բան՝ ինֆորմացիան այսպես է եղել ու, ըստ իրենց լոգիկայի, լավ չի եղել: Սա գիտե՞ք ինչի մասին է խոսում՝ պատերազմի մասին մեր ողբերգական պատկերացումների: Պրիմիտիվ օրինակ բերեմ. ոնց որ ֆուտբոլի առաջնության տանես քո թիմը, պարտությունից հետո ոչ քննարկես մարզչի աշխատանքը, ոչ քննարկես ֆուտբոլիստների աշխատանքը, ասես՝ մեկնաբանը շատ վատ մեկնաբանեց ֆուտբոլը, պարտվեցինք: Մոտավորապես նման մի բան է, որ լուրջ մարդկանց մոտ ծիծաղ է առաջացնում:

- Ֆուտբոլի օրինակը բերեցիք: Այդ օրինակի վրա հիմնվելով՝ կարո՞ղ ենք ասել՝ պետք է նախ գնահատական տալ պետության ղեկավարին, բանակի հրամանատրությանը, հետո՝ ձեզ:

- Բնականաբար բոլորին: Բանակը բարդ մեխանիզմ է, բանակի մարտունակությունը մի օրում չի ձևավորվում: Ես գիտեմ՝ հիմա իմ խոսքերը կարող են շահարկել, ասել՝ Արծրունն ասում է՝ կոնկրետ այս մարդկանց կանչեք. հարցը կոնկրետ մարդիկ չեն, հարցը բոլոր ոլորտների բոլոր պատասխանատուներն են: Բանակն ունի հետախուզություն, հետախուզության ոլորտն ինչպե՞ս է իրեն ձևավորել, պետք է քննվի, բանակն ունի մատակարարում՝ սնունդ, զենք, հագուստ, պետք է քննվի, բանակն ունի մարտական պատրաստություն, ինչպե՞ս ենք մենք մեր զորքին վարժեցրել պատերազմի, կա հրամանատարական պատրաստություն՝ ինչպե՞ս ենք հրամանատարին պատրաստել պատերազմի: Ասյտեղ կոնկրետ մեկ-երկու անձով չէ, տասնյակ մարդիկ կան ու տարիների աշխատանք:

- Կարծիքներն այսպիսինն են՝ հայկական բանակը չի պարտվել, պարտվել է պետությունը, եղել է դավաճանություն: Ինչո՞ւ մենք պարտվեցինք ու արդյոք եղել է դավաճանություն:

- Իրականում, այո, պատերազմներում չի պատերազմում բանակը, պատերազմում է պետությունը, բայց պետությունը պատերազմում է բանակով: Ես համաձայն եմ այն տեսակետի հետ, որ բանակն առանձին չի պարտվել, պարտվել է պետությունը, բայց, եթե վերցնենք որպես առանձին ինստիտուտ, բնականաբար, բանակը կռվել է այնքան, ինչքան մենք իրեն պատրաստել ենք կռվի: Ադրբեջանը 2008-2010 թվականից սկսեց ինտենսիվ զինվելը, 2014-ից արդեն բալանսի խախտման պրոցեսներ կային: Այդ պահից, ըստ էության, ռազմական առումով պետք է մեր ուշադրությունը դնեինք այդ փուլի վրա՝ ինչը սխալ արեցինք, ինչը թերի արեցինք:

Շարունակությունը՝ սկզբնաղբյուր կայքում։