Էդգար Ղազարյանը գրում է․
2018 թվականին, երբ հայ ժողովուրդը աբուլֆազացավ էր կպել և որոշել էր համատեղ ջանքերով գնալ ինքնակործանման ճանապարհով, ես աշխատանքի բերումով, ընտանիքս հետ գտնվում էի Լեհաստանում և այնտեղից էի հետևում իրադարձությունների զարգացումներին` կանխազգալով սպասվող աղետը և դրա հետևանքները։ Բնականաբար, Հայաստանում կատարվող իրադարձությունների ոգևորության ալիքը հասել էր նաև Լեհաստանում ապրող, հատկապես, Հայաստանից այնտեղ տեղափոխված որոշ հայերի։ Նրանցից շատերը հավաստիացնում էին, որ ստիպված են եղել տեղափոխվել Լեհաստան, և Հայաստանում փոփոխությունների էին սպասում՝ կրկին վերադարձի համար։ Այդ օրերին Աբուլֆազը նույնպես հայտարարում էր ներգաղթի մեծ ալիքի մասին, որ հարյուր հազարավոր հայեր պետք է վերադառնան Հայաստան, ներդրումներ անեն մեր երկրում, ապրեն այստեղ։ Արդյունքը եղավ այն, որ Լեհաստանից միակ ընտանիքը, որ տեղափոխվեց Հայաստան մեր ընտանիքն էր։
* Հարգելի ընթերցող, մեր տեքստերում վրիպակ գտնելու դեպքում, խնդրում ենք սեղմել «Ctrl+Enter» կոճակները, և բացվող պատուհանում նշել այդ մասին. այնուհետև հաստատել` սեղմելով «Ուղարկել» կոճակը