Մենք պիտի գործենք այնպես, որ հակադիր «արժանի» լինենք նիկոլին․ Արփինե Հովհաննիսյան

Այսօր իրենցքայլականներից մեկը հերթական բարբաջանքների կույտն էր շաղ տվել մամուլի էջեր, որից աչքի զարնեց մի վերնագիր. «Այս դժվարին իրավիճակում մենք կորցրեցինք ընդամենը 3-4 պատգամավոր»: Սովորաբար չեմ արձագանքում շարքային իրենցքայլականների, դե քանզի ինքս ինձ ինտելեկտուալ վանդալիզմի կամ դիվերսիայի ենթարկել չեմ ուզում: Առանց այն էլ մի դավաճանը ու նրա անվերջանալի թվացող անբարո մտքերը ամբողջ կյանքի համար հերիք ու հերիք են:

Բայց այս մեկի կողքով անտարբեր անցնել չկարողացա: Երևի շատ էր հոգիս վիրավորվել, իսկ ֆեյսբուքյան պատին ուղղված անտարբեր հայացքս, անտարբեր չէր մնում պարբերաբար հանդիպող այդ հրեշավոր մտքից: Այս միտքն ու այն արտահայտողը նիկոլիզմի ու նիկոլի բարոյական նկարագրի, իսկ ավելի ճիշտ` այդ նկարագրի տոտալ բացակայության հավաքական կերպարն է:

Չէ, դուք հասկանում եք....

Այս մարդակերպ զանգվածի համար «դժվարին իրավիճակը» ֆրակցիայից դուրս եկած պատգամավորներն են, որոնց մասին նա խոսում է ինչպես իրերի: Կորցրինք… իրերը, դա այն դեպքում, երբ իրենք մնացածներով առավել են անշունչ առարկա հիշեցնում, քան դուրս եկածները, ովքեր փորձել են շնչել արյունով չներծծված օդ:

Սրանց համարը դժվարին իրավիճակը թլպատված Հայաստանն ու անդամահատված Արցախը չեն, Հայաստանի սուվերենության դե ֆակտո առկախված վիճակը չէ, իրենց ստրակատիրոջ վասալական կեցվածքը չէ, գահավիժող տնտեսությունն ու «հեղափոխական» թանկացումները չեն, 5000-ից ավել զոհերը չեն, 10000-ից ավել հաշմանդամ դարձածները չեն, հազարավոր անտուն մնացածները չեն, ադրբեջանական բանտերում դժոխք ապրող գերիները չեն, իրենց երեխաների անթաղ մասունքները որոնող ու ԴՆԹ-ի պատասխանին ինչպես հրաշքի սպասող ընտանիքները չեն....

Իրենց համար դժվարինը…… իրենց թշվառ գոյության ու անիմաստ կեցության երաշխավոր իշխանության պահպանման համար անհրաժեշտ մարդակերպերի խմբակն է, որից մի քանի առարկա է պակասել….

Անկեղծ ասեմ ձեզ` ես միամիտ չեմ այնքան, որ մտածեմ, որ մարդկային որևէ բան նման զանգվածի վրա կարող է ազդել: Նրանք բոլորը նիկոլներ են` անսկզբունք, անբարո, լպիրշ, անխիղճ, սուտասան, չտես, ագահ, անդեմք, անդիմագիծ ու անհայրենիք: Նրանց չի ցավեցնի այն, ինչ սովորաբար ազդում է միջին վիճակագրական հայ բարոյական մարդու վրա: Ուստի պետք է հստակ հասկանալ: Սիմետրիկ պատասխանը ազդեցիկ չէ:

Որքան էլ տարօրինակ հնչի, բայց նիկոլի` որպես դիակի ժամանակավոր «երկարակեցության» պատճառներից մեկը իրեն արժանի առարկաներով շրջապատելն է: Նրանք արժանի են իրեն` իրենց հատկանիշներով:

Արտահերթի կեղծ փուչիկից հետո հատկապես եկել է հասարակության որպես ամբողջության, ու ընդդիմության, զինվորականության, մտավորականության , հոգևորականության, ուժայինների, պետական համակարգի ԱՐԺԱՆԻ դառնալու ժամանակը:

ԱՐԺԱՆԻ կամ հայրենիքին կամ նիկոլին

ԱՐԺԱՆԻ կամ պատվիդ կամ նիկոլին

ԱՐԺԱՆԻ կամ կյանքիդ կամ նիկոլին:

Արժանի դառնալու համար յուրաքանչյուրը պիտի ապաշխարհի, հետադարձ հայացք գցի իր անցած ուղուն, ընդունի սխալները, հետևություններ անի ու հասկանա…. Այս մի փոքր հողը կամ մերն է կամ ուրիշինը:

նիկոլը իրեն պահում է ԱՐԺԱՆԻ այն ստորությանը, նողկանքին, դավաճանությանը, անամոթությանը, ապիկարությանը, որը.... մենք իրեն վերագրել ենք: Նա իրեն պահում է ... ինչպես.... նիկոլ... Որն իր էությունն է: Նա անում է այն ինչ, իրենից սպասում էին ու մի քիչ էլ` ավելին:

Իսկ մե՞նք: Մենք չենք պահում մեզ արժանի այն ցավին, դժբախտությանը, վրեժին, արժանապատվությանը, ցասումին, հայրենքի փրկության ցանկությանը, որ մեզնից ակնկալվում է: Մենք մտածում էինք` ինչ որ մեկը դա կանի մեր փոխարեն ու նիկոլը կգնա: Մենք մտածում էինք` նա բարոյական մարդ է ու այսքան աղետից հետո կգնա: Մենք մտածում էինք…

Մենք պիտի գործենք այնպես, որ արժանի լինենք հայրենիքին, որին այդքան հիշատակում ենք, ու հակադիր «արժանի» նիկոլին: