Ինչպե՞ս դիմանալ և դիմակայել․ սա է փոքր ազգերի և փոքր պետությունների մեծագույն մարտահրավերը․ Լիլիթ Գալստյան

Լիլիթ Գալստյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․

Օլիմպիական խաղերի բացման արարողությունն, անառկելիորոն, բացառիկ էր, ստեղծագործական երևակայության և հորինվածքների թռիչքի իմաստով անպատկերացնելի, շնչառություն կտրող, ֆելինիական թափով․․․։ Որոշ հատվածներ դիտելիս անգամ հուզմունքից աչքերս խոնավանում էին․․․
Այդպես են մտածում մեծ և հաղթած պետություններում։
Ավաղ, այդ անսահման մասշտաբի կողքին` անթաքույց էր, անգամ բացահայտորեն պարտադրելի մեր ժամանակների արժեքային դեգրադացիան, սոդոմ-գոմորությունը, տրանսֆորմացիայի բացահայտ քարոզչությունը ․․․։
Այն ո՜չ հանդուրժողականության, ո՜չ բազմակարծության, ո՜չ մարդու իրավունքների և ազատությունների, և ոչ էլ՝ բազմազանության համատեքստում չի տեղավորվում։
Սա համամարդկային կարգերի և արժեքային կառույցների հեգնանք է ու ծաղր, քրիստոնեության նշանային համակարգի անարգանք, մարդեղենության նվաստացում։
Եվ այս ամենը Փարիզի Աստվածանոր տաճարի խոնարհված հայացքի ներքո․․․․
Ավաղ, այսպիսին է առայժմ չկասեցվող գլոբալիզացիայի "քաղաքակրթական" ընթացքը։
Մեծերը մաքրվելու ներուժ ունեն։
Ինչպե՞ս դիմանալ և դիմակայել․ սա է փոքր ազգերի և փոքր պետությունների մեծագույն մարտահրավերը, Հայաստանի և հայ ժողովրդի գլխին դաժանորեն կախված ինքութենական և գոյաբանական ճգնաժամի առանցքային հարցը։
Մենք, ցավոք, սա չենք ընկալում։