Իշխանականների վարքագիծը՝ երեսպաշտությու՞ն, թե՞ աթոռապաշտություն․ Ռուբեն Մելիքյան

«Իրավական ուղի» ՀԿ համահիմնադիր Ռուբեն Մելիքյանը գրում է․ 

«1) Մեկ օրվա ընթացքում 6 հանրային գործիչ «դիմակներ-ասֆալտ-ձեռնաշղթաներ» ձեւաչափով բերման է ենթարկվում ինչ-որ «կասկածներով», բայց դրանք չեն հաստատվում՝ հիմք տալով մտածել, որ «կասկածները» զուտ պատրվակ էին, իսկ պատճառները լրիվ այլ էին (Եվրոպական դատարանի ասած՝ գործ ունենք hidden agenda-ի հետ)

2) Գեներացվում է հանրային պահանջ՝ հանդիպելու ոստիկանապետի ժպ-ին եւ քննարկելու իրավիճակը։ Պահանջը զուտ իրավապաշտպանական է եւ ընդգծված քաղաքակիրթ։

3) Ոստիկանապետի ժպ-ն չի արձագանքում այդ նախաձեռնությանը։ Ընդհակառակը, հանդիպման առաջարկվող օրակարգի մասով հանդես է գալիս ակնհայտ մերժողական ու հակաիրավական հայտարարություններով։

4) Ուղիղ մեկ շաբաթ անց, 6 հանրային գործիչներին բերման ենթարկելու սցենարով, բերման է ենթարկվում եւս մեկ հանրային գործիչ։ Կրկին դիմակավորված ոստիկաններ, կրկին ինչ-որ «կասկածներ», կրկին դրանք անտրամաբանական են, կրկին չեն հաստատվում, կրկին ոչ ոք ներողություն չի խնդրում բերվածից։

5) Ազատվելուց հետո այդ հանրային գործիչը շատ կոշտ գնահատական է տալիս իրեն անհիմն ու ապօրինի բերման ենթարկողներին։

6) Իշխանական ու մերձիշխանական շրջանակները «խիստ վրդովվում են» 5-րդ կետում հիշատակված «կոշտ գնահատականից», մոռանում են, որ այն 1-4-րդ կետերում նկարագրված համակարգային ապօրինությունների ուղիղ հետեւանքն էր, ու սկսում են քննադատել ապօրինի բերման ենթարկվածին՝ մոռանալով ապօրինի բերման ենթարկողներին։

Եվ վերջում՝ հարց. 6-րդ կետում հիշատակված իշխանական ու մերձիշխանական շրջանակների վարքագիծը պարզ երեսպաշտությու՞ն է, թե՞ պարզունակ աթոռապաշտություն»: