«Երկաթ» անունը ստացած հրամանատար Մինասյանի մեդալների քաշը գերազանցում է Փաշինյանի անձնական քաշը. Ռուբեն Հայրապետյան

«Երկաթ» անունը ստացած հրամանատար Մինասյանի մեդալների քաշը գերազանցում է Նիկոլ Փաշինյանի անձնական քաշը: Այս մասին իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է ՀՖՖ նախկին նախագահ, նախկին ՀՀԿ-ական պատգամավոր Ռուբեն Հայրապետյանը:

«Կապիտուլյացիոն խայտառակ փաստաթղթի ստորագրումից հետո Հայաստանում քաղաքական բռնաճնշումները մտան նոր՝ շատ ավելի կատաղի փուլ: Պետական դավաճանություն իրագործած, բայց վարչապետի աթոռին դեռևս ամուր մեխված պետական դավաճանը շարունակում է առանց ամոթի ոչ միայն կառավարել, այլև տանել երկիրը վտանգավոր ցնցումների: Այդ սրիկան ստորաբար շարունակում է բանակը և մեր հերոսներին վարկաբեկելու գործընթացը՝ այս անգամ ռեպրեսիվ ալիքն ուղղելով լեգենդար «Սիսական» ջոկատի հրամանատար Աշոտ (Երկաթ) Մինասյանի դեմ:  Հայատյաց Նիկոլի ուղիղ հրահանգով կալանավորված Մինասյանը, ինչպես հարյուր հազարավոր հայրենասեր մարդիկ, իր արդարացի վրդովմունքն էր հայտնել ստորագրված փաստաթղթի առնչությամբ և պահանջել պետական դավաճան Նիկոլ Փաշինյանի հրաժարականը:

Սա այն իրավիճակն է, որտեղ շատ ակնհայտ երևում է հայի երկու տարբեր տեսակ՝ թուրքի առաջ սողացող և թուրքին հակահարված տվող: Առաջինը երկրի ղեկավար է՝ վախկոտ պրովոկատոր, երկրորդը՝ արցախյան երեք պատերազմների մասնակից, էությամբ՝ հաղթող, չընկրկող, «Մարտական խաչ» երկրորդ աստիճանի շքանշանակիր, արիության մեդալակիր, «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 2-րդ աստիճանի մեդալակիր և այդպես շարունակ: «Երկաթ» անունը ստացած Աշոտ Մինասյանի մեդալների ընդհանուր քաշը գերազանցում է Նիկոլ Փաշինյանի անձնական քաշը: Եվ այս պայմաններում այն, թե ինչպես են իրենց դրսևորում պետական ուժային կառույցները՝ առնվազն տարօրինակ է: Փոխանակ կալանավորելու Նիկոլ Փաշինյանին՝ նրանք ապօրինի պատվերով կալանավորում են Աշոտ Մինասյանին և մյուս ընդդիմադիր հայացքներ ունեցողներին:

Իմ անվերապահ աջակցությունն եմ հայտնում իմ ընկերոջը՝ գնդապետ Աշոտ Մինասյանին՝ համոզված լինելով, որ ինչպես թուրքի գնդակները նրան չկարողացան ճնշել կամ թուլացնել, այնպես էլ նիկոլյան պատժիչ ապարատը չի կարողանալու նրան կոտրել: Փաշինյանը կախվում է փրփուրներից, ինչը նրան չի փրկելու ո՛չ դավաճանի պիտակից, ո՛չ անփառունակ ապագայի տխուր հեռանկարից»: