Իսկ ե՞րբ եք ԵՊՀ-ն կոչելու Սորոսի անունով

ԵՊՀ շուրջ կրքերը չեն հանդարտվում: Մոտ երեք տարի պահանջվեց, մինչև իշխանությունը գտավ իր սրտի ռեկտորին, որը, իհարկե դեռևս ժամանակավոր պաշտոնակատար է, բայց շուտով այդ հարցն էլ կլուծեն: Այդ նշանակմանն ու Հովհաննես Հովհաննիսյանի թույլ տված անօրինականություններին մենք արդեն անդրադարձել ենք մեր նախորդ հրապարակումներում:

Սակայն, պարզվում է, որ մայր բուհում շուտով սպասվում է հաջորդ «քաղաքական» նշանակումը: Բուհերի ապաքաղաքականացման մասին խոսող իշխանությունը, ըստ շրջանառվող լուրերի, ԵՊՀ պրոռեկտորի պաշտոնում նշանակելու է 7-րդ գումարման խորհրդարանի իմքայլական պատգամավոր Համազասպ Դանիլեյանին, որը, ի դեպ, 2019 թվականից ԵՊՀ հոգաբարձուների խորհրդի անդամ է:

Դանիելյանը դեռ այդ ժամանակ որևէ խնդիր չէր տեսնում, որ լինելով իշխող թիմի անդամ, ԱԺ պատգամավոր, զուգահեռաբար նաև ԵՊՀ հոգաբարձուների խորհրդի անդամ է, այդտեղ ուղղորդումներ և քաղաքականացման փորձեր չէր տեսնում:

Այս նշանակմամբ, ԵՊՀ-ն ոչ միայն քաղաքականացվում է, այլև սորոսացվում: Համազասպ Դանիելյանը Քաղաքական գիտությունների թեկնածու է, գիտական հետաքրքրությունների և փորձագիտական հմտությունների թեմաներն են՝ ընտրությունները և ընտրական համակարգերը: Նա հիմնականում աշխատել է արևմտյան կառույցների ֆինանսավորմամբ աշխատող կազմակերպությունների հետ, եղել է Բաց հասարակության ինստիտուտի հետազոտական կրթաթոշակների շահառու:

Ի դեպ, խորհրդարանում էլ լծված էր «Ընտրական օրենսգրքի և Կուսակցությունների մասին» օրենք մշակելուն, աշխատանքային խմբի ղեկավարն էր, որի կազմում էին Սերգեյ Բագրատյանը, Վահագն Հովակիմյանը և Արման Բաբաջանյանը:

Հետաքրքիր է, թե ինչ ճակատագիր է սպասվում մեկդարյա պատմություն ունեցող մայր բուհին, եթե մամուլում շրջանառվող այս լուրերը իրականություն դառնան, չնայած վերջին երեք տարիներին կրթական համարգում կատարվածից կարելի է որոշ եզրահանգումներ անել: Հայագիտական առարկաների դեմ պայքար, հայոց լեզվի և պատմության պարտադիր ուսուցման վերացում բուհերից, հայոց պատմության դասագրքերի խմբագրում, եկեղեցու պատմություն առարկայի նկատմամբ գրոհ: Եվ այս ամենի հետևում նորից Սորոսի ականջներն էին՝ ի դեմս սորսական նախարարի և փոխնախարարների:

Առհասարակ, կրթության ոլորտը մշտապես եղել է այս հիմնադրամի «ուշադրության» կենտրոնում, դե հասկանալի պատճառներով, արժեհամակարգի ձևավորման և անհրաժեշտ քարոզչական թեզերի ներարկման համար կրթությունը ամենաարդյունավետ միջոցն է: Ի դեպ, սորոսական վերնախավը տարիներ շարունակ ակտիվ աջակցում է Հայաստանում այլընտրանքային կրթական ուսումնական հաստատությունների հիմնմանը, որտեղ չկան հանրակրթական դպրոցի կարգուկանոնն ու մեթոդները։

Ի դեպ, կրթական համակարգը ևս զերծ չի մնում սորոսականների սիրելի «հակակոռուպցիոն պայքարից», ինչի միջոցով հետևողականորեն վարկաբեկվել և աշխատանքից ազատվել են ոլորտի լավագույն մասնագետները՝ փոխարինվելով սորոսական ապազգային և հակապետական կադրերով։

Եթե այս նշանակումը ևս դառնա իրականություն, ինչպես իրականություն դարձան վատագույն կանխատեսումները և ռեկտորի աթոռին բազմեց Հովհաննես Հովհաննիսյանը, ապա մնում է մեկ քայլ՝ ԵՊՀ-ն անվանակոչել Սորոսի անունով, պետհամալսարանի դիմացի ՄեսրոպՄաշտոցի և Սահակ Պարթևի արձանն էլ փոխարինել սորոսի արձանով ու վերջ։

Իսկ ի՞նչ հետևանք կունենա Մայր բուհը սորոսիզացնելը։ Ի՞նչ վարքագիծ կդրսևորեն դիմորդները՝ իմանալով, թե արդեն որտեղ են սովորելու, ինչ են սորովելու ԵՊՀ-ում հետայսու, ինչ գաղափարներով են կրթվելու։ Սա արդյո՞ք չի գցում բուհի հեղինակությունը։ Ավելին, ԵՊՀ-ում ուսանելու հայտ ներկայացնողը արդյո՞ք գիտի, որ ընդունվում է մի կառույց, որն արդեն ղեկավարում են սորոսականները։