Եթե դավաճանություն չլիներ, հող չէր կարող հանձնվել. Վլադիմիր Գասպարյան

Հայ զինվորը չի պարտվել, Հայկական բանակը չի պարտվել, պարտվել է ռազմաքաղաքական ղեկավարությունը, դա ինձ համար անքննելի փաստ է։ Այս մասին «5-րդ ալիքի» «Հարցազրույց» հաղորդաշարի ընթացքում հայտարարել է նախկին ոստիկանապետ Վլադիմիր Գասպարյանը։

«Ցավակցում եմ բոլոր զոհվածների ծնողներին ու հարազատներին։ Երբեք չէի ցանկանա, որ ուժեղացնենք մեր երկնային լեգեոնը, սակայն հայ զինվորը տրվեց ամբողջովին։ Իմ ազգականներից եկել էին արձակուրդ, զինվորներ, նրանց հայացքը  սառն էր, քարացած, նրանք գիտեն, որ արել են ամեն ինչ, կանգնել են մինչեւ վերջ, իրենց ընկերների կյանքն են տվել, ու հաղթել են, սակայն պարզվեց, որ մենք պարտվել ենք։ Մեր զինվորը կռվել է շատ լավ, մեր զինվորն ունի հոգի,  ոչ թե ոգի։ Ես սեպտեմբերի 29-ին եմ եղել Արցախում, իմ մի խումբ տղաների հետ, սկզբում մտածում էի, դե 10 տարի է արդեն բանակում չեմ, որ երեւի ինչ-որ լուրջ բաներ են մտածել, օպերացիաներ, սկզբում հետ կքաշվեն, հետո կհարձակվեն, բայց ավաղ, արդեն 4-րդ օրը հասկացել եմ, որ այստեղ օպերացիայի խնդիր չկա, բանակի կառավարման խնդիր կա։ Երբ գնացի Ազատամարտիկների միություն ու տեսա տղաներին, խոսքը գեներալների մասին է, Օգանովսկուն, Լեվոնին Մնացականյան, Ղարամյանին, Բակո Սահակյանին, Արկադի Ղուկասյանին, Ժաննա Գալստյանին, ես տեսա մեծ հոգս ու վիրավորվածություն։ Նրանք միայն մեկուսացված չէին, նրանք գործում էին ինքնուրույն, խնդիր էր ծագում, Օգանովսկին իր տղաներով շտապում էր ու խնդիր լուծում։ Իրականում ոչ թե նրանք էին մեկուսացված, մեկուսացված էին մեկուսացնողները։ Իսկ այնտեղ այնպիսի համախմբում կար, որ նրանք ինչ կարողացել, արել են։ Նաեւ Վիտալի Բալասանյանը։ Իսկ նրանք շաբաթը մեկ հրամանատար էին փոխում, գեներալի կոչումներ շնորհում, հերոսացնում բոլորին», ասել է Վլադիմիր Գասպարյանը։

Ոստիկանության գեներալ-գնդապետի խոսքով՝ իր մասնագիտությունն է թույլ տալիս խոսել այդ ամենի կանխամտածվածության մասին․

«Կան հարցեր, որոնց պատասխանները շատ շուտով հերթով բոլորը տալու են։ Մեզ՝ հաղթողներիս, պարտվածներ սարքեցին։ Առանց դավաճանության հող հանձնել հնարավոր չէր։ Իմ տղաները զոհվեցին ոստիկանությունից։ Իմ, որովհետեւ նրանք իմ ընտանիքն են։ Պետք է բացատրեն՝ ինչպես պատահեց, որ 44-ից 40-ը Շուշիում զոհվեցին։ Մեզ շատ լուրջ պատասխան պետք է տան։ Ինչո՞ւ էին նրանց թողել Մշակույթի տանը, ինչու էին տարել ու սարերում թողել։ Նրանք իմ զինակից ընկերներն են։ Պետք է պատասխան տան, որ զինվորին հուղարկավորել են առանց զինվորական պատիվներ մատուցելու։ Չի լինում այդպես։ Այսօր, քանի այդ հնարավորությունն ունեն, պետք է պատասխան տան օրենքի առաջ, պետք է օգտվեն այդ հնարավորությունից։ Հակառակ դեպքում՝ չգիտեմ ինչի է ընդունակ զայրացած ժողովուրդը։ Երբ կորցնում ես քո զավակներին, երբ ամեն օր գիտակցում ես, որ նույնիսկ մարմինները չես ստանալու։ Պետք է ներողություն խնդրեն, ոչ թե մեղադրեն ուրիշներին։ Վարչապետը, նա ինձ համար չի կարող լինել գերագույն գլխավոր հրամանատար, ես պատիվ ունեցել եմ ծառայել երեք նախագահների հետ, իսկ սա իմ գերագույն գլխավոր հրամանատարը չի, որովհետեւ ԳԳՀ-ն չի կարող բանակում ծառայած չլինել, կռված չլինել, բանակի հոգսերով չապրել, չի կարող մայիսին այնտեղ լինելով հայտարարել, թե մասնակցել է Ապրիլյան պատերազմին։ Դու ասում ես, թե ընտրյալ ես, բայց դու ընտրյալ չես, ու ես դա գիտեմ», ասել է Գասպարյանը, նաեւ ընդգծել, որ Շուշին առանց դավաճանության հնարավոր չէր վերցնել։ 

Վ․Գասպարյանի բառերով՝ ժողովուրդը ազգի գլխին խաթա է դարձել։

«Ես ազգի կողմնակիցն եմ։ Այսօր ազգն է վտանգված։ Ժողովրդին թող քաղաքական գործիչները տիրություն անեն։ Եվ Բանակը, եւ Ոստիկանությունը ազգինն են։ Երբ ազգին ծվատում են, լափում են զավակներիդ արյունը․․․ Ես կոչ չեմ անում ոստիկանությանը, ես ասում եմ՝ տղերք, ես ձեզ ուրիշ բան եմ սովորեցրել, ես ձեզ հետ միասին անքուն գիշերներ եմ լուսացրել, ձեր կողքին եմ եղել, տաքուկ աշխատասենյակում սուրճ չեմ խմել, մենք նույնն ենք եղել, ես իմ տղերքին կոչ եմ անում սթափվելու։ Նրանք պետք է մնան համակարգում, բայց չկատարեն անօրինական հրամաններ, ես կասեի՝ քմահաճույքները։ Ոստիկանապետը ազնիվ տղա է, նրա նշանակման ժամանակ լավ զգացի, մտածեցի, որ կբացատրի վարչապետին, ինչը կարելի է, ինչը՝ ոչ։ Համոզմունք ունեմ, որ ինքը չհասկացված է։ Պահի տակ զգացմունքային որոշումներ կայացնելով, չի աշխատելու այդ մեխանիզմը։ Կարծում եմ, որ տղաները, որոնք հոգնել են անօրինականությունից, թող դուրս գան, միեւնույն է, շատ շաւտով վերադառնալու են, ովքեր էլ մնան՝ թող չկատարեն անօրինական հրամաններ։ Ես չեմ կարծում, որ ոստիկանները պետք է կատարեն հրամանները մի մարդու, որի հոգին փառավորվում է, երբ ոստիկան են ծեծում։ Այն անտարբերության համար, որով տարան ու զոհեցին ոստիկաններին, ինձ խատասխան են տալու։ Չեմ մտնելու քաղաքական դաշտ, բայց օգնելու եմ իմ գիտելիքներով, իմ տիրապետած ինֆորմացիայով։ Մի օր Պանդորայի արկղը բացելու եմ», ասել է նախկին ոստիկանապետը։

Վլադիմիր Գասպարյանը համարում է, որ գործող վարչապետն իրականում չի ընտվել, քանի որ նա ընտրյալ չէ, ազգը չէր կարող նրան ընտրել, նրան չնչին մասն է ընտրել։ 

«Մի աղվես մի քանի մարդ է բերում, որոնք հաթաթա են տալիս, թե ինչեր եք ասում մեր գերագույն գլխավոր հրամանատարնին, թող գնա սահման ու դիրքերում հարցազրույց փորձի անցկացնել, ու նա կլսի՝ տու-տու-տու․․․ Մենք սատարում ենք մեր վարչապետին, տո դու ինքդ քեզ չես կարող սատարել։ Ես ապշած եմ մեր ոստիկանության վրա, ինչ է նշանակում հեղափոխության, չասեմ ինչպես ժողովուրդն է ասում, պահապանները․․․ Մոլորված հորթի հայացքով դեռահասներին, մտքով դեռահասներին, ես խորհուրդ եմ տալիս՝ սթափվե՛ք գժուկներ, անցավ այդ ժամանակը։ Հիմա եկել է ժամանակը սթափ, խելոք վեր ընկնելու ձեր տեղը։ Դուք հանում եք համբերությունից բոլորին, եթե ես եմ դուրս գալիս համբերությունից, դա նշանակում է՝ վատ են լինելու ձեր գործերը, տղաներ եւ աղջիկներ։ Դա նշանակում է, որ ես օգտագործելու եմ իմ գիտելքիներն ու ունակությունները երկրում տեղի ունեցող անառակությունները կասեցնելու համար», նշել է նա։

2018 թվականին տեղի ունեցածը Վլադիմիր Գասպարյանի բնորոշմամբ՝ տեխնոլոգիական հեղափոխություն էր, իսկ դիտարկմանը, թե տեսակետ կա, որ իշխանությունը փոխանցվել է Փաշինյանին, Գասպարյանն արձագանքել է՝ էշություն։

«Պարզապես պետք էր խուսափել արյունից։ Երբ մանկահասակ երեխաներին են փողոցներ լցնում, երբ հղի կանանց են դեմ տալիս․․․ Այս երկրում բոլորը բոլորին ճանաչում են, ես չեմ կարող Սիբիրից զորք բերել Մոսկվայում օգտագործելու նպատակով, այստեղ բոլորն իրար բարեկամ են եւ չի կարելի միմյանց դեմ հանել մարդկանց, այդ անհեթեթ դուխի փոխարեն պետք է աշխատի խելքը։ Եթե հրմշտոցից մեկ զոհ լիներ․․․ ոչ մի իշխանություն չարժի մարդու կյանք։ Եթե ես իմանայի, որ հայ մարդը կգա ու կդավաճանի, ես մեղքի տակ կմտնեի ու ինքնասպան կլինեի, թույլ չէի տա, որ ինձ սպանեն, կիմանայի, որ փրկել եմ 6 հազարից մարդու կյանք։ Երեւի այդքան խելացի չեմ եղել, որ կանխատեսեի այս ամենը», նշել է Վլադիմիր Գասպարյանը։

Ըստ նախկին ոստիկանապետի՝ եթե պարբերաբար հայտարարում ես, թե գերագույն գլխավոր հրամանատար ես, պետք է իմանաս, որ քո ամեն մի բառը կարող է օգտագործել թշնամին․

«Եթե հայտարարում ես, որ սկսում ես զրո կետից, որ սին է մինչեւ այդ եղածը, քո հակառակորդը նույնպես համարում է, որ ինչին հասել ենք մինչեւ հիմա՝ զրո է, ձեռքերն ազատ են, մանավանդ զինավառվելուց հետո։ Մենք բահերով ենք հաղթել, իսկ հիմա հայտարարել, թե այնքան ժամանակակից զենք չեն բերել նախորդները, ինչքան ես՝ երկու տարում, ես բահի կողմնակիցն եմ, դա խոսում է պոպուլիզմի մասին, ելակով բանակի մասին, դա խոսում է դատարկության մասին։ Երկրիս ղեկավարը չի տիրապետում իրավիճակին։ Ասում են՝ մենք այսպես ենք ասում, որ զինվորը թեաթափ չլինի․․․ Լսեք, զինվորը կռվում է, նա Ֆեյսբուքում չի։ Օդում կախված լուրեր կան, որոնք պատահաբար կարող են ընկնել գետնին, իսկ գիտեք ինչով կավարտվի՝ անկարգություններով։ Կհասցնե՞ն փակել իրենց ֆեյսբուքյան օֆիսները, չեն հասցնի։ Խորհուրդ կտամ փակել այդ այլանդակությունները», ասել է նա։

«Երեկ մի նոր դեպուտատ էին բերել ԱԺ, որի պապը 41 թվականին Ղարաբաղում կռվել էր․․․ Լսեք, ծաղրում ե՞ք մեր ժողովրդին, ես գիտեմ, որ դեբիլը դեբիլից դեբիլ է վերցնում, բայց սա հազարամյա պատմությամբ ժողովուրդ է, համբերությունից մի հանեք այս ժողովրդին, քայլող ապուշներ․․․ Ֆեյսբուքում մի նկար  տեսա, որտեղ ավանակին նստած ադրբեջանցին ավանակին Փաշինյան ասելով քշում էր, այդտեղ տարօրինակ ոչինչ չտեսա, բայց մինչեւ հոգուս խորքը վիրավորված եմ, որ այդ ավանակին մեր զինվորական համազգեստն էին հագցրել։ Այս պղծությունը պետք է դադարեցվի», ասել է նա։