Ինչ կլինի, եթե ընդդիմությունը ամբողջությամբ մանդատները վայր դնի․ Iravunk.com

Iravunk.com-ը գրում է․ Ե­թե խորհր­դա­րա­նա­կան ա­մե­նա­ա­մեծ ընդ­դի­մա­դիր խմբակ­ցու­թյու­նը ման­դատ­նե­րը վայր դնի, ի՞նչ գոր­ծըն­թաց է դրան հե­տև­ե­լու: Այդ կա­պակ­ցու­թյամբ Սահ­մա­նադ­րու­թյու­նում հստակ բան աս­ված չէ: Բայց դրա­նով հան­դերձ, ի՞նչ են մտա­ծում մաս­նա­գետ­նե­րը: Հար­ցի պա­տաս­խա­նը փոր­ձել ենք ստա­նալ սահ­մա­նադ­րա­գետ ԳՈ­ՀԱՐ ՄԵ­ԼՈ­ՅԱ­ՆԻՑ, ով ման­րա­մաս­նեց.

- Ի­րա­վա­կան ա­ռու­մով Սահ­մա­նադ­րու­թյու­նը ո­րև­է հե­տև­անք չի նա­խա­տե­սել ընդ­դի­մա­դիր ու­ժե­րի կող­մից ման­դատ­նե­րը վայր դնե­լու դեպ­քում: Հաս­կա­նա­լի լու­ծում է Սահ­մա­նադ­րու­թյան կող­մից, քա­նի որ նման հե­տե­ւանք նա­խա­տե­սե­լու պա­րա­գա­յում ընդ­դի­մու­թյու­նը կա­րող էր երկ­րում քա­ղա­քա­կան ան­կա­յուն ի­րա­վի­ճակ ստեղ­ծել` պար­բե­րա­բար ման­դատ­նե­րը վայր դնե­լով ու կաթ­վա­ծա­հար ա­նե­լով խորհր­դա­րա­նը, կա­ռա­վար­ման գոր­ծըն­թա­ցը: Այդ իսկ պատ­ճա­ռով, բնա­կան է, որ նման լու­ծում չի նա­խա­տես­վել:

Այլ ի­րա­վի­ճակ կու­նե­նա­յինք, ե­թե խորհր­դա­րա­նա­կան ընդ­դի­մու­թյու­նը իր թվա­քա­նա­կով ա­վե­լի մե­ծա­քա­նակ լի­ներ, եւ իշ­խող ու­ժը բա­ցար­ձակ մե­ծա­մաս­նու­թյուն չու­նե­նար ու չկա­րո­ղա­նար իր բնա­կա­նոն աշ­խա­տանքն ա­պա­հո­վեր:

Իմ գնա­հատ­մամբ, երբ մի­այն իշ­խող ու­ժից կազմ­ված կլի­նի Ազ­գա­յին ժո­ղո­վը, այ­նո­ւա­մե­նայ­նիվ, քա­ղա­քա­կան ճգնա­ժամ ստեղծ­վում է, ո­րով­հե­տև օ­րենս­դիր մարմ­նում մի­այն մի ուժ է ներ­կա­յաց­ված լի­նում, ընդ­դի­մա­դիր ու­ժը հնա­րա­վո­րու­թյուն չի ու­նե­նում ներ­կա­յաց­վա­ծու­թյուն ու­նե­նալ եւ այ­լեւս հան­րա­յին կար­ծի­քի ձայ­նը լսե­լի չի լի­նում, հան­րա­յին հաշ­վետ­վո­ղա­կա­նու­թյուն խնդիր ենք ու­նե­նում եւ այլն, է­լի տե­ղա­փոխ­վում ենք քա­ղա­քա­կան ճգնա­ժա­մի դաշտ:

Ե­թե հի­շում եք, նախ­կին ըն­դի­մա­դիր ու­ժերն ի­րենց ման­դատ­ներն օգ­տա­գոր­ծում է­ին մի շարք օ­րա­կար­գա­յին հար­ցեր բարձ­րա­ձայ­նե­լու հա­մար: Ուղ­ղա­կի հի­մա ան­հա­մե­մատ ա­վե­լի օր­հա­սա­կան խնդիր­ներ ու­նենք օ­րա­կար­գում, ազ­գա­յին անվ­տան­գու­թյան լրջա­գույն խնդիր­նե­րի ենք ա­ռե­րես­վել, որ այ­լեւս օ­րա­կար­գա­յին է դար­ձել ընդ­դի­մա­դիր ու­ժե­րի կող­մից ի­րենց ման­դատ­ներն օգ­տա­գոր­ծե­լու ար­ժա­նա­հա­վա­տու­թյան եւ, ընդ­հան­րա­պես, անհ­րա­ժեշ­տու­թյան հար­ցը:

- Այ­սինքն , ե­թե ընդ­դի­մա­դիր պատ­գա­մա­վոր­նե­րը վայր են դնում ի­րենց ման­դատ­նե­րը, այդ ման­դատ­նե­րի ճա­կա­տա­գիրն ի՞նչ է լի­նում, տրվում են մե­ծա­մաս­նու­թյա՞նը, ընտ­րու­թյուն­նե­րին մաս­նակ­ցած այլ ու­ժե­րի՞:

- Ըստ սահ­մա­նադ­րա­ի­րա­վա­կան կար­գա­վո­րում­նե­րի, ե­թե ման­դատ­նե­րը վայր են դնում, նույն ու­ժե­րի ցու­ցակ­նե­րում գտնվող ան­ձինք, ըստ հեր­թա­կա­նու­թյան, պետք է ստանձ­նեն ման­դատ­նե­րը: Ե­թե ի­րենք էլ են հրա­ժար­վում ման­դատ­նե­րից, ո­րե­ւէ այլ ուժ հնա­րա­վո­րու­թյուն չի ու­նե­նում այդ ման­դատ­նե­րը ստա­նալ: Այ­սինքն, այ­սօր­վա խորհր­դա­րա­նի պայ­ման­նե­րում, 35 ման­դատ­նե­րը մնում են ա­զատ: