Խախտելով գրված ու չգրված օրենքները․ Panorama.am

Panorama.am-ը գրում է․ «Վերջին մեկ տարվա ընթացքում անպակաս են արտառոց իրադարձությունները մեր կյանքում: Ընդ որում, երբեմն դրանք այն աստիճան անհամատեղելի են հայկական մտածելակերպին, որ սկսում ես մտածել՝ գուցե  իրո՞ք նոր տեսակի Հայաստանում ենք հայտնվել:  2017-ին մեկն ու մեկի մտքով կանցնե՞ր կանգնել ոստիկանի դիմաց  և անվախ հայտարարել՝ ՛՛հա՛, ես օգտագործում եմ մարիխուանա՛՛:  Աբսո՛ւրդ:

Իսկ ոստիկանը ոչ թե ձերբակալում է նրան և առգրավում ՛՛կանեփանման զանգվածը՛՛, այլ համբերատար բացատրում է, որ չի՛ կարելի երեխաների ներկայությամբ թմրամոլություն քարոզել:

Օրը ցերեկով պլանքյաշություն  են քարոզում մի երկրի մայրաքաղաքի կենտրոնում, որտեղ թմրամոլությունը քրեականացված է: Ո՞ւր են նայում իշխանությունները:  Կառավարիչներն անողոք պայքար  են մղում ծխելու դեմ՝    իբր մտահոգված մարդկանց առողջությամբ, բայց միևնույն ժամանակ աչք են փակում շատ ավելի վնասակար երևույթի՝ մարդու ուղեղը հալեցնող  թմրամոլության վրա:

Չգիտե՞ն, որ թմրանյութերն առաջացնում են  հոգեբանական և ֆիզիկական կախվածություն,  իսկ  ժամանակի ընթացքում իբր անվնաս  մարիխուանայից (ժողովրդական լեզվով՝ պլան, անաշա, հաշիշ) անցնելով ավելի ծանր թմրամիջոցների՝ աստիճանաբար  անասուն են դառնում:

Կանխատեսելի հարցին՝  ՛՛ Հիմա թմրամոլը մարդ ա, թե՞ մարդ չի, ՛՛ (ինչպես որ ԱԺ ամբիոնին մոտեցած տրանսգենդերի առիթով հարցրեցին վերին իշխանությունները), ասենք, որ իրենց ապականությունն իրենց անձնական գործն է; մարդ են, եթե իրենց ախտերը չեն հանրայնացնում  և չեն    քարոզում հատկապես անչափահասների շրջանում:

Բացառությամբ մի քանի երկրների, սա ամենից դատապարտելի հանցագործություններից է ողջ աշխարհում: Ապրիլի 21-ին Ազատության հրապարակում մարիխուանայի քարոզին իշխանությունների լուռ թողտվությունը՝ իբր  մարդկանց ազատ արտահայտվելու իրավունքի չճշնելու պարտավորությամբ, կասկածներ են  ներշնչում, որ ԼԳՏԲ համայնքի նմանությամբ՝ թմրամոլներին ևս հատուցելու պարտքեր  ունեն թավշյահեղափոխականները:

Բայց Հայաստանի սթափ քաղաքացիներն էլ իրենց պարտքն ունեն՝  թույլ չտալ հասարակության այլասերումը, ինչը  դատելով  իշխանությունների քայլերից՝ օրակարգում է: 

Բացի ազգային արժեքների դեմ մեղանչումներից, այս տարվա ընթացքում բազմիցս ականատես եղանք նաև ՀՀ Սահմանադրության դեմ ոտնձգություներին՝ սկսած մեկ տարի առաջ այս օրերին պետական պահպանության ենթակա Ռադիոտուն դռները ջարդելով ներխուժելուց:

Այս և նման բազմաթիվ իրավախախտումները վաղ թե ուշ իրենց գնահատականը կստանան այնպես,  ինչպես 2019-ի ապրիլի 19-ին Սահմանադրական դատարանը  Սահմանադրությանը համապատասխան  ճանաչեց  2018-ի հոկտեմբերի 2-ին ԱԺ ընդունած օրենքը, ըստ որի  եթե Ազգային ժողովի նիստի անցկացման համար խոչընդոտ կա, նիստը պետք է ընդհատվի, ոչ թե համարվի չկայացած:

Փաշինյանի կարծիքով  այդ ՛՛հակահեղափոխական՛՛օրենքով  խորհրդարանի Հանրապետական մեծամասնությունը տորպեդահարելու  էր  վարչապետի հրաժարականից հետո արտահերթ ընտրությունների անցկացման գործընթացը: Սա այն օրինագիծն է, որի ընդունումը թույլ չտալու  համար էքսպրոմտով  ՛՛դըմփ-դըմփ-հու՛՛-ի մաստեր-կլաս ցույց տվեցին քայլածները, բացվեցին Ազգային Ժողովի դռները, նախարարներ ազատվեցին աշխատանքից հենց փողոցում:

Ի թիվս այս հակաօրինական  արարքների, հոկտեմբերի 2-ին Փաշինյանը կոպտորեն խախտեց իշխանությունների տարանջատման սահմանադրական  կարևորագույն սկզբունքը՝ գործադիրը ուժի ցուցադրմամբ և հրապարակավ  պարտադրեց   իր կամքը օրենսդիր մարմնին:

ՀՀ Սահմանդրություն. Գլուխ 1. Հոդված 4. Իշխանությունների բաժանման և  հավասարակշռման սկզբունքը

Պետական իշխանությունն իրականացվում է Սահմանադրությանը և  օրենքներին համապատասխան՝ օրենսդիր, գործադիր և  դատական իշխանությունների բաժանման ու հավասարակշռման հիման վրա:

Ահա սա է  սահմանադրական կարգի տապալման ցայտուն օրինակը,   ինչի համար մի  օր անպայման  պատասխան կտա Նիկոլ Փաշինյանը:

Բայց դե, գիտեր էլի մարդը, որ հաղթելու համար օդ ու ջրի պես անհրաժեշտ  էր ընտրություններն օր առաջ  անցկացնել՝ չխորշելով ոչ  մի զանցանք-հանցանքից:  Գիտեր, որ եթե  իր խոսքի տերը լիներ  և քաղաքական կուսակցությունների հետ ձեռք բերած  պայմանավորվածությունների համաձայն 2019-ի մայիսին անցկացվեին խորհրդարանական ընտրությունները՝  30 տոկոս էլ չէր հավաքի:

Անծրագիր, առանց պրոֆեսիոնալ կադրերի, առանց հայրենիքի զգացողության, առանց ապագայի հստակ  պատկերի, ներքին բարդույթներով ու ոխերով լցված անպատասխանատու   անձի համար վերին աթոռին նստած ամեն մի օրը  գտած երջանկություն է: 

Ինչ վերաբերում է իրեն այդ բաղձալի աթոռին նստեցրած ժողովրդին տված  դրախտային կյանքի խոստումներին, ապա արդեն լիովին հստակ է վարչապետի անջրպետումը ՛՛աղքատությունն ուղեղներում՛՛ հասարակ մարդկանից: Իրեն  և իր ընտանիքին վերապահելով իշխանական վայելքները, ժողովրդին է պատվիրակում պատասխանատվությունները գրեթե բոլոր հարցերում՝ սկսած սեփական ճարպկությամբ փող ու աշխատանք գտնելուց մինչև Ղարաբաղյան կարգավորման հայեցակարգ առաջարկելը (այն էլ գրավոր, որ հետո չասեն՝ դու արեցիր):

Ուրիշ երկրում կատարվեր այս ամենը՝ կասեինք բռնապետ է,   բայց մերը դեռևս ժողովրդի ընտրյալ է համարվում...

Պետք չէ, սակայն մոռանալ, որ  իշխանազավթման  այբուբենը մարդիկ արդեն լավ գիտեն, ԱԺ դարբասները բաց են, դժգոհողների թիվն էլ մեծանում է օր օրի: Դժգոհությունը խորացնում են  հայի հոգեկերտվածքին ու մտածելակերպին խորթ երևույթների ներմուծման փորձերը: Բնակչության  փոքր տոկոս կազմող մարգինալ խմբերի ազատությունների պահպանման անվան տակ՝  մեր երկրում այլասերումն ու  թմրամոլությունն օրինականցնելը հանցագործություն է հայ ազգի նկատմամբ:  Եվ անգամ վարչապետին աստվածացնող զոմբին, ում համար օրենքների և սահմանադրության  խախտումները կոպեկի արժեք չունեն՝ միանգամից ուշքի կգա, երբ իր երեխան հայտնվի  ԼԳՏԲ  կամ թմրամոլության ճանկերում»։