Բոլոր նախագահներից Նիկոլ Փաշինյանը հանդիպում է միայն Լևոն Տեր-Պետրոսյանին. ինչո՞ւ

Հայաստանում մարտի 1-ի հարցով «նոր բացահայտումները», բացի իրավական հարթությունից, նաև քաղաքական կողմ ունեն, որն այս պահին, իրավական հիմնավորումների բացակայության պայմաններում, առավել գերակշռող է: Բայց բացի քաղաքականից, նաև լուրջ տագնապ կա Ղարաբաղյան հարցի մասով:

Նիկոլ Փաշինյանը սովորաբար հղում է անում «օդում կախված լուրերին», և հենց նույն օդում կախված լուրերին հղումներն էլ պատճառ են դարձել ՀՀ գեներալների և երկրորդ նախագահի նկատմամբ քրեական գործ հարուցելու համար:

Նույն օդում կախված լուրերն այն մասին էին, որ ապրիլի 23-ին Սերժ Սարգսյանի շուտափույթ հրաժարականը ոչ այնքան Նիկոլ Փաշինյանի «ոչ բռնի ճնշումների» պատճառով էին, այլ ավելի շուտ՝ Ղարաբաղյան հարցում հնարավոր՝ մեզ համար ոչ ընդունելի լուծումների: Կարճ ասած՝ նույն խնդիրն էր, որը գահընկեց արեց Լևոն Տեր-Պետրոսյանին: Սերժ Սարգսյանի հրաժարականը մեծ բեռ դրեց Նիկոլ Փաշինյանի ուսերին:

Ու թե ինչպես է նա «լուծում» հարցը, հղում անենք ոչ թե օդում կախված լուրերին, այլ ռեալ փաստերին:

1. 09.05.2018թ., Արցախ - «ՀՀ-ն հակամարտության կողմ է»,- ասաց Նիկոլ Փաշինյանը՝ դառնալով միակը Հայաստանի ղեկավարներից, որ այլ հարթություն է տեղափոխում խնդիրը:
2. 09.05.2018թ., Արցախ - «Բանակացային այս ձևաչափով հնարավոր չէ առաջ ընթանալ, և հակամարտության երրորդ կողմը՝ Արցախը, պետք է լիարժեք մասնակցություն ունենա բանակցություններին»,- ասաց Նիկոլ Փաշինյանը՝ խնդիրը, ըստ էության, դնելով կտրուկ՝ կամ Արցախը կմասնակցի բանակցություններին կամ Հայաստանը չի բանակցի:
3. Պետական կարևորագույն պաշտոնների են նշանակվել մարդիկ, որոնք որևէ կապ չունեն ոչ միայն Արցախի հետ, այլև՝ Ղարաբաղյան հակամարտության ու բանակի: Ավելին, վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի միակ առնչությունը պաշտպանությանը կենսագրականի մի տողն է՝ «2016թ. մայիսին եղել է «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցության կամավորական ջոկատի հրամանատար»: Ադրբեջանական մամուլն ու զինվորական ղեկավարությունը բազմիցս հղում են անում փաստին, որ նոր կառավարությունը բանակից կիլոմետրերով հեռու է:
4. 03.07.2018թ.- ՀՔԾ-ն մեղադրանք է առաջադրում գեներալ-գնդապետ Միքայել Հարությունյանին, ով եղել է պաշտպանության նախարար, լիարժեքորեն տիրապետում է ղարաբաղյան հիմնախնդրին և ունի հստակ դիրքորոշում:
5. 20.07.2018թ. - Լրագրողների հետ զրույցում Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարում է. «Պատրաստ ենք բանակցել Ադրբեջանի հետ, բանակցության նյութ կա, և այդ նյութերին մենք պետք է ամբողջապես ծանոթանանք, վերլուծենք և բանակցենք»: Սա լիովին հակասում էր Արցախում մայիսի 9-ին արած հայտարարությանը:
6. 26.07.2018թ. - Կալանավորման միջնորդություն է ներկայացվում Ռոբերտ Քոչարյանի նկատմամբ, որը ԼՂՀ առաջին նախագահն է և մեծ ներդրում ունի ղարաբաղյան հիմնախնդրի հարցում և որի կառավարման տարիներին որևէ թիզ այս կողմ հայկական բանակը նահանջ չի ունեցել:
7. 27.07.2018թ. - Կալանավորման միջնորդություն է ներկայացվում ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղար Յուրի Խաչատուրովի նկատմամբ: Նշենք, որ ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղարի պաշտոնը թեև ռոտացիոն սկզբունքով է, սակայն Ղազախստանն ու Բելառուսն ամեն ջանք գործադրում էին, որ այն Հայաստանին չհասնի: Ի վերջո, 2017 թվականին՝ 2 անգամ ձգձգումից հետո, եղավ Յուրի Խաչատուրովի նշանակումն այդ պաշտոնին, ինչը կարևոր ձեռքբերում էր: Եվ հիմա նրան կալանավորման միջնորդությունը ՀԱՊԿ-ում Հայաստանի հեղինակությանը խստիվ կվնասի: Հարց է՝ հաջորդ գլխավոր քարտուղարը Հայաստանի ներկայացուցիչը կլինի՞:
8. Բանտից բաց են թողնվում «Սասնա ծռեր» խմբի անդամները, որոնք «Ոչ մի թիզ հող» տեսակետի կողմնակիցներ են: Միաժամանակ, նրանց բաց թողնումը նշանակում է, որ իշխանության հետ անհամաձայնություն չեն հայտնի: Իսկ «Սասնա ծռերն» արդեն հայտարարել են իշխանության հետ միևնույն տեսակի մտածողության մասին:
9. Բոլոր նախկին նախագահներից Նիկոլ Փաշինյանը հանդիպում է միայն Լևոն Տեր-Պետրոսյանին, որը Ղարաբաղյան հարցում խորհուրդներ է տալիս: Իսկ Տեր-Պետրոսյանի միակ հայտնի խորհուրդը Ղարաբաղի հարցը լուծելու և լավ ապրելու մասին է (Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության օգտին):

 Իսկ ո՞վ է հավատում, թե այս ամենը միայն զուգադիպություն է: